Adana'daki hadise yeniden gündemimize taþýdý çocuk istismarýný. Hiç çýkmamasý gerekiyordu oysa.
Her tedbiri alsak da en aðýr cezayý versek de belki kökünü kazýyamayacaðýz bu lanetlenme sebebi suçun ancak yapýlmasý gerekenlerin tamamýný yaptýk mý acaba?
Deprem gibi bu da; bir istismar haberi gündeme geldiðinde uzmanlarý ekranlara bizler klavye baþýna geçiyoruz. Siyasileri müeyyideleri arttýrmaya, sivil toplumu duyarlý olmaya, anne babalarý ve öðretmenleri çocuklarý bu konuda eðitmeye davet ediyoruz.
Fakat olayýn sýcaðý geçince, takipçisi olmayý býrakýyoruz.
Þimdi de ilk iþimiz bir komisyon kurmak oldu. Yedi yetkili bakandan oluþan bu komisyon derhal çalýþmaya baþladý. Pek güzel. Peki zaten yok muydu bu konuyu çalýþan bir komisyon?
Evet, vardý tabii ki.
Önceki gün AK Parti Bartýn Milletvekili olan baþkaný Yýlmaz Tunç, komisyonun hazýrladýðý raporla ilgili bilgi verdi Meclis Genel Kurulu'na.
O komisyon da yine korkunç bir hadise üzerine kurulmuþtu. Hatýrlayacaksýnýz, Karaman'da bir eðitmenin sekiz çocuðu istismar ettiði haberinden sonra.
Komisyon dört ay boyunca yoðun bir çalýþma yürütmüþ, konunun uzmaný üniversite hocalarýyla, sivil toplum örgütleriyle ve maðdur yakýnlarýyla görüþüp, 52 raporu inceledikten sonra 500 sayfalýk kapsamlý bir rapor hazýrlamýþ. Çalýþmalarýn sonuna yaklaþtýklarýnda ise 15 Temmuz darbe giriþimi gerçekleþmiþ.
Ýþin tavsamasýnýn sebebi anlaþýldý.
***
Peki muhalefetin dediði gibi çocuða cinsel taciz vakalarýnda yüzde 700 oranýnda bir artýþ mý var?
Böyle bir artýþ var ise her þeyden önce sorumlu muhalefetin þimdiye kadar çoktan bunu gündeme getirmiþ olmasý gerekmez miydi? Dahasý böyle bir istatistikten CHP'nin Ýstismar komisyonundaki üyeleri de haberdar olmalý, öyle deðil mi?
Peki gerçek ne?
Adli Sicil ve Ýstatistik Genel Müdürlüðü’nün resmî rakamlarýna göre 2002-2009 arasý çocuklarýn cinsel istismarý suçuyla ilgili açýlan dava sayýsý 4 bin 988, mahkûmiyet 3 bin 443.
2009 itibariyle UYAP sisteminde bir deðiþiklik yapýlýyor ve sadece dosya sayýsý deðil dosyadaki her bir vaka da istatistiðe dahil ediliyor. Bu sebeple sayý birden 16 bin 135'e çýkýyor. Buradaki dört katý artýþýn sebebi de istatistiki deðerlendirmenin dosyadaki en aðýr vakayý deðil tüm tekil örnekleri hesaba katarak yapýlmaya baþlanýlmasý.
Bu tarihten 2017'ye kadar nasýl bir artýþ var? 2010'da 16 bin 135 olan dava, 2017'de 16 bin 348 olmuþ. Mahkumiyet sayýsýnda ise ciddi bir artýþ var. 2010’da 16 bin 135 davanýn 4 bin 651’i mahkûmiyetle sonuçlanmýþken 2017’de 13 bin 396’ya çýkmýþ. Çünkü 8 yýlla baþlayan ceza 15 yýla çekiliyor. Üstelik 12 yaþýndan küçük olanlar için ise "en az 18 yýl" deniliyor.
Amacý istismarý önlemek deðil istismarý istismar etmek olan bir takým örgütler ve muhalefet ise cezanýn 12 yaþ altý için daha da aðýrlaþtýrýlmýþ olmasýný sanki 12 yaþ üstü için hafifletilmiþ gibi lanse ediyor.
***
Bu cezalar için biz ne düþünüyoruz? Bunlarýn asla yeterli olmadýðýný, dahasý hepsinin yok edilmesi gerektiðini...
Hukuk kurallarý caydýrýcýlýk vasfý taþýmanýn yanýnda vicdaný da rahatlatabilmeli. Kýsasta rahmet vardýr dememizin sebebi bu zaten.
Ama iþ cezalandýrma kýsmýna gelmeden önce yani çýðlýðýný duyamadýðýmýz o çocuklar o dehþeti yaþamadan önce ne yapmalýyýz?
Komisyonun önerilerinin hemen hepsi iþe yarayabilecek tedbirler. Þimdiye kadar çoktan yapýlmalýydýlar, o ayrý.
Ancak bu konularda toplumca tutarlý olmanýn önemi de ortada. Haz ve tatmin üzerine kurulu bir dünyanýn parçasý olduðumuz sürece gerçekçi çözümler üretemeyeceðiz.
Unutmayalým, göz gördükçe her þey normalleþiyor. Sanal ortamda pedofiliyi savunarak, internetteki en küçük filtreye sansür diye çýðlýðý basarak, 18 yaþýndan küçük çocuklarýn rýzalý birlikteliðini açýk toplum, özgürlük diye pazarlayarak çocuk istismarýnýn önüne geçilemez.
