Evliliklerin devamý esas olsa da bazý eþlerin boþanacaðý bir gerçeklik. Hatta bazý eþlerin baþka daha büyük sýkýntýlar oluþmamasý için boþanmasý gerekiyor. Ama eþler boþansa çocuklarla boþanmak söz konusu deðil. Hem annenin hem de babanýn çocuðun hayatýnda olmasý gerekiyor. Aksi durumda boþanmanýn çocuklar üzerine olan olumsuz etkisi katlanarak artabiliyor.
Bu sebeple eðer boþanma kaçýnýlmazsa “çocuklarý gözeten bir boþanma süreci” yaþanmalýdýr. Çocuklarýn boþanma sürecine hazýrlanmasý, boþanma sürecinde kavgalarýn parçasý haline getirilmemesi, boþanma süreci ve sonrasýnda çocuklarýn hem anne hem de babaya ulaþabilmesi, eþten boþanmanýn çocuklardan boþanma anlamýna gelmediði meselelerindeki iyi uygulamalarýn anne babalar tarafýndan öðrenilmesi gereklidir.
Size iki tane “kötü boþanma süreci” örneði vereyim:
“Ben çocukken annemle babam boþandý. Annemle ben baþka bir þehre taþýndýk. Babamla baðlantým koptu. Çocukluk boyunca babamý neredeyse hiç görmedim. Baþkalarýnýn babasý varken benim babamýn olmamasý çok zoruma giderdi. Parkta yanýnda babasý olan bir çocuk görsem babam aklýma gelirdi. Giderek yalnýz biri haline dönüþtüm. Neredeyse hiç konuþmazdým. Hayaller kurardým. Bir dönem sonra hayallerde yaþamaya baþladým. Ýnsan hayalinde her þeye sahip olabiliyor.”
“Ben iki yaþýnda iken anne ve babam ayrýlmýþ. Çocukluðum boyunca annem sýkýntýlýydý. Acý çekiyordu. Korkularý vardý. Kimseye güvenmezdi. Beni de sýkardý. Gözünün önünden ayýrmazdý. Babamla nadiren görüþürdük. Aslýnda ben babamý görmek isterdim ama görüþmek hep sorun olurdu. Annem görmemem için her þeyi yapardý. Galiba babam da pek istekli deðildi veya zorlamazdý. Hep kendimi “eksik” hissederdim.”
Ýlk önce çocuða boþanmanýn doðru anlatýlmasý gerekir. Öncelikle anne ve baba boþanmayý çocuða birlikte anlatmalýdýr. Küçük çocuklar boþanmanýn suçunu kendi üzerlerine alabilirler. Bu sebeple anne babalarýn boþanmanýn çocuðun suçu olmadýðýný açýkça söylemesi gerekir. Ayrýca çocuða anne baba olmaya devam edeceklerini anlatmalarý gerekir. Artýk iki ayrý evlerinin olacaðý söylenebilir.
Boþanma sürecinde çocuklarý paylaþmak yanlýþtýr. Boþanma sýrasýnda bir kardeþin bir eþte diðer kardeþin diðer eþte kalmasý da hem çocuklarda hem eþlerde acý yaratýr. Çocuklar biri tarafýndan terk edilmiþ ve istenmemiþ duygusu yaþarken; kardeþler de birbirine yabancýlaþabilirler.
Çocuk iki ebeveyne de ulaþýlabilir olmasý lazým. Boþanan eþler diðer tarafý cezalandýrmak için çocuklarý göstermemezlik yapmamalýdýr. Eþlerle boþanýlabilir ama çocuklarla boþanýlmaz. Bu sebeple, boþanma durumunda çocuðun hem anneyi hem babayý düzenli görmesi saðlanmalýdýr. Mümkünse anne veya baba þehir deðiþikliði yapmayýp, çocuðun düzenli ulaþabileceði mesafede kalmalýdýrlar.
Ýyi ayrýlmayan eþler, mücadelelerini çocuklar üzerinden de sürdürme eðiliminde olabilir. Çocuðun önünde anne veya babanýn diðerinin karakterini eleþtirmesi yanlýþtýr. Çocuðun ihtiyacý olan anne veya babasýnýn kötü olmasý deðil, anne babanýn birbirleriyle uyuþamadýðý için ayrýldýðýný bilmektir.
