Ne kadar ciddi sorunlarý olsa da; Trabzonspor’un 3. Lig 1. Grup temsilcisi Çorum Belediyespor karþýsýnda büyük sýkýntýlar yaþayacaðýný pek sanmýyordum. Özellikle Ýstanbul’daki Galatasaray zaferinden sonra tavan yapan moraller, onlarý bu maçýn kesin favorisi yapmaya çoktan yetiyordu. Ama öyle olmadý...
Çorum Belediye; bilinçli, akýllý, sistemli ve soðukkanlý oyunu ile, Süper Lig’in 4. büyüðüne fena halde kafa tutuyordu. Gol atmasýnýn ötesinde; sahaya yayýlmanýn, atak düzenlemenin, kontratak yapmanýn, pozisyon üretmenin ince ayarlarýný yapýyordu. Açýkça söylüyorum... Sanki Birinci Lig takýmý gibi oynadýlar.
* * *
Trabzonspor; rakibinin sýký bir ekip olduðunu gösteren tehlikeli ve tehditkar sokuluþlarýna ve hatta attýðý gole raðmen, akýllanmadý. Yediði kontrataklarla geride çok geniþ alanlar býrakmaya devam etti. Akýllanmýyordu!
Bunun nedeni; öyle veya böyle... Er veya geç... Kolay ya da zor... Bir þekilde, bir zaman bu iþin üstesinden geleceðini sanýyordu.
Bu yüzden yediði golü de, fazla kafasýna takmadý. Ama toparlanmak için de, hiçbir giriþimi yoktu.
* * *
Pabucun pahalý olduðunu gören Trabzonspor; ikinci yarýda maçýn akibetini düþünmeye ve elini taþýn altýna koymaya baþladý. Ciddiyet geldi ama pek beceri gelmedi.
Trabzon forveti üçledi, fakat arkadan top getireceklerin sayýsý azalýnca; þiþirme uzun toplar üretmeye baþladý. Buna raðmen gol attýlar. Ama bu kadar geç kalmasý, normal mi? Nerdeyse maç bitiyordu.
Ýkinci yarýda ve uzatmalarda çok yorularak oyundan düþen Çorum; penaltýlara az kala yýkýldý. Açýk söyleyeyim, eleniþlerine üzüldüm.
