Baþlýða sýðmadý yeniden yazacaðým; Darbe-Ýþgal giriþimini kýnayamayan-kýnamayan “MEDENÝYET” dediðin tek diþi kalmýþ canavar...
Sevgili dostlar, kendilerini “medeniyet” diye tanýmlayan BATI, Türkiye’de yaþananlarý hala doðru düzgün kýnayamadý, karþý duramadý ve Türkiye’ye gerçekçi bir destek vermedi...
Neden mi? Sebepleri belli hepsi daha da net açýða çýkacak...
Bu noktada asýl soru þu; kendilerini “medeni batý” olarak tanýmlayanlarla iyi geçinmek için ille kendimizden-deðerlerimizden mi vazgeçeceðiz! ASLA GEÇMEYECEÐÝZ! DAHA ÇOK “BÝZ” OLACAÐIZ! “BÝZ” olamadýktan sonra “iyi geçinsek
ne olur”!
Sevgili dostlar, bu ülkede çok ilginç arkadaþlar var, YABANCILAR ile iyi geçinmek adýna “özümüzden” vazgeçmeye hazýrlar... O kadarla da yetinmiyorlar; “HER YAPTIÐIMIZ HATTA VARLIÐIMIZ ÝÇÝN” özür dileyelim noktasýndalar... Susalým, konuþmayalým, ezilelim hatta BÝZ olmayalým ve bizi sevsinler! SEVMESÝNLER! “BÝZ’i BÝZ olarak” kabul edemiyorlarsa, sevmesinler!
Çýkarým 1: Orada, burada, þurada deðil, bu zihniyette olanlar her yerde yüzyýllardýr varlar ve maalesef her yerde her zaman olabilirler...
Bu noktada özellikle son dönemde “BATI uyarlamasý” bazý arkadaþlarý görünce bunlara ve özellikle kamuoyuna karþý bazý tespitler yapmak istiyorum...
1- Medeniyetimiz, kendine “batý” diyenler gibi “Yunan-Hýristiyan” sentezi deðildir ve asla o etkiye girmeyecektir!
2- Medeniyetimiz ve coðrafyamýz ÜMMETÝMÝZ, MÝLLETÝMÝZ dinamikleri ile “kendi özümüzü” yansýtýr ve KENDÝ KLÜPLERÝ içinde BÝZÝM OLANLARI “eritmeye” çalýþanlar hava alýrlar!
3- Türkiye Cumhuriyeti, bu coðrafyanýn “direði”, mazlumlarýn “garantisi”, “kimsesizlerin kimsesidir”!
4- “BÝZ” olana kadar, tam olarak “BÝZ” olana kadar “ayaða kalkýþ” sürecimiz devam edecek ve ne yapsalar durdurulamayacak!
Sevgili dostlar, VAR OLMAK, BÝZ OLMAK, AYAÐA KALKMAK istediðimiz için ne dileyeceðimiz bir özür, ne de ödeyeceðimiz bir bedel var! Analarýmýzý, babalarýmýzý, kardeþlerimizi katledenlere, “BÝZ” olmamýzý engellemeye çalýþanlara hatta ülkemizi “iþgal etmeye” kalkýþanlara karþý attýðýmýz-atacaðýmýz her adýmýn sonuna kadar arkasýndayýz...
Çýkarým 2: Bu yolda þehit olan ecdadýmýzý þanla, minnetle, özleyerek anýyoruz... Rahat uyuyun, bu canlar bedenden çýkmadýkça “medeniyet dediðin tek diþi kalmýþ canavar”, NE KADAR DEVÞÝRÝRSE DEVÞÝRSÝN, bizi yere baktýramaz. Yaþasýn geçmiþimize, geleceðimize, COFRAFYAMIZA SAHÝP ÇIKMA MÜCADELEMÝZ... YAÞASIN TAM BAÐIMSIZ BÜYÜK TÜRKÝYE!
Sonuç: VAROLMA dinamiðini, “diðerlerine sevimli olarak kendinden vazgeçmek olarak” algýlayan-algýlatan kafalar, þunu çok iyi bilsinler; sevsinler diye baþýný uzatýr ve dik duramazsan baþýný alýrlar...
SON SÖZ: BÝZÝ “BÝZ OLARAK” kabul edip, saygý duyanla yol yürürüz, bizi “devþirmeleri” vasýtasýyla her alanda yönlendirdiðini sananlarla da mücadelemiz can bedenden çýkýncaya kadardýr!
