Ankara’da ABD Büyükelçiliði’nin giriþinde patlayan terör bom- basýnýn tek gözünü aldýðý Didem Tuncay NTV Dýþiþleri Muhabiri’ydi, kýsa bir süre önce iþsiz kaldý.
Bizim meslekte olur böyle þeyler.
Gazeteci iþsiz kalmaz aslýnda kurumsuz kalýr.
Yoksa içindeki habercilik ateþi sönmez kolay kolay...
***
Didem’in kaybettiði gözünü ve bizim mesleðin kimilerine kaybettirdiklerini düþünüyorum dünden beri.
Yükseldikçe sesinin tonu, kullandýðý arabasý, oturduðu evi, deðiþtikçe karakteri deðiþenler, birlikte çalýþtýðý insanlara bir “günaydýn” ya da “iyi akþamlar”ý çok görenler, bir zamanlar bir tostu paylaþtýðý iþsiz arkadaþýnýn telefonuna çýkmayanlar, cümlelerinin sonundan rica eklerini kaldýranlar...
Didem bir gözünü kaybetti ama iþinin ehlidir, tek gözüyle de olsa yine çok iyi iþler yapar.
Ama “ben ne oldum budalalýðý” insanýn iki gözünü birden kör eder ki onlar için yapacak birþey yoktur...
***
Tanýyan herkesin ‘Hanýmefendi’, ‘iyi insan’ diye özetlediði biridir Didem.
Zor olan iyi haberler yapmak deðil, budur aslýnda...
Hýrslarýn, süslü karvizit merakýnýn, oda metrekarelerini hesap etmenin sonu yoktur kimileri için, kimileri içinse tek gerçek insan kalabilmektir.
Didem insan kalabilenlerdendi, o yüzden bugün baþýna gelenleri duyan herkes gerçekten üzülüyor...
***
Gelen aðam ama giden paþam deðildir bizim meslekte...
Birini tanýmak istiyorsanýz, mutlaka bir önceki çalýþtýðý yerdekilere soracaksýnýz diye yazýlmamýþ bir kural bile vardýr.
O yüzden zenginlik parada, evde, makamda deðil yürektedir, o yüzden bazý meslektaþlar Didem kadar zengin de deðildir...
