Maçýn öncesinde iki önemli gerçek vardý... Biri Ersun Yanal'ýn söyledikleri... Söz gelimi, "Biz Fenerbahçe'yiz..." gibi... Bu çok þey içeren bir söylemdi. Her þeyi baþarmaya muktedir olmayý vurguluyordu bir kere... Bir gerçek de Arsenal'in, eksik ve formsuz sayýldýðý bir zamanda Ýstanbul'daki ilk maçý 3-0 kazanmasýydý. 'Fenerbahçe olmak' özgüveniyle, önce bu zor baraj aþýlacaktý. Emirates stadýnda 4 fark aranacaktý!
Futbolda garantiler de umutsuzluk da yoktur. Ne var ki umudun içini doldurmak önemlidir. Arsenal Ýstanbul'da bunu baþarmýþtý. Fenerbahçe umudunun içini doldurmayý bir risk oyunu ile aramadý. Yiyeceði erken gol, umutlarýný tam kuruturdu. Bunun için savunmada saðlam durmayý unutmadan, hýzlý ataklarý planladý. Gökhan ve Caner'i kenarlardan ataða sürdü. Sow ve Emenike öteki ezici güçlerdi. Onlarla ileri patlamayý ve onlarý uzun toplarla buluþturmayý ilke edindi. Plan akýlcýydý, ama iþletmekte o denli baþarýlý olunamadý.
Wenger sakatlýlarýn etkisindeki genç Arsenal'in 3-0'lýk avantajýn desteðinde rahatlýk etkisine girip gevþemesine izin vermedi. Ev sahibi öncelikle, alan kontrolünü iyi yapýp F.Bahçe'nin ataklarýnýn önlemini aldý, ardýndan kendi ataklarýný olgunlaþtýrdý. Fener 12.dakikada bulduðu fýrsatý deðerlendirebilseydi, mücadelenin akýþý kuþkusuz çok deðiþecekti. Ne yazýk ki bu olmadý ve Arsenal'in 25’teki pozisyonu ki çok netti, gol oldu ve F.Bahçe'nin Devler Ligi barajý 5 farka çýktý! Fenerbahçe savunmada özenli olmasýna karþýn, Arsenal ataklarýnýn tümünde baþarýlý olamadý. Delindi.
Fenerbahçe'nin 2. yarýdaki diri oyunu, yemeden 6 gol bulabilmekten çok, Yanal'ýn "Biz Fenerbahçe'yiz" söylemindeki özgüveni açýklayan bir gösteri gibiydi. Bir karamsarlýða düþüp iþlerini savsaklamadýlar. Yanal, Webo ve Alper hamleleriyle de daha riskli bir oyuna dönüp gol aradý, ama umut daðýn ardýna kaçmýþtý bir kere. Artýk önlerinde Avrupa Ligi var. Arsenal maçlarý gösterdi ki Fenerbahçe Þampiyonlar Ligi'nden çok, Avrupa Ligi'nde mutlu olur. Dilerim bunun için CAS'daki mücadelesinden galip çýkar.
