Bir toplumun geliþmesi, ayakta kalmasý için emek harcayanlar, destek verenler o toplumun efendileridir.
Onlara vefa ve saygý, toplumun toplum olmasýndan doðan sorumluluðudur.
Bunu bir kenarda bekletelim.
Toplumu, topluluklarý ayakta tutan, gelenekleri, ahlak deðerleri ve yasalarýdýr. Ve tabii bunlara baðlýlýktýr.
Bunlar delinmez, zaman içinde geliþtirilmesine omuz verilir ve hep arkasýnda durulur.
Onlara her kesimin saygý göstererek uymasý, gene o toplumun varlýðý için olmazsa olmaz koþuldur.
Beþiktaþ Divan Kurulu, yönetmeliði uygulayarak, 283 üyesinin üyeliðini, üst üste üç toplantýya mazeretsiz katýlmadýklarý için, düþürdü. Ýçlerinde kulübe hizmet etmiþ, destek vermiþ, benim de sevgi saygý duyduðum çok önemli isimler vardý.
Ve kýyamet koptu!
Üyelikten çýkarýlanlar, ne bu maddenin yönetmeliðine konduðu toplantýya gitmiþler (ve belki kimi de gitmiþ bu kuralýn devreye girmesi için oy kullanmýþ!) ne sonrasýnda bu kurala uymuþlar!
Hem gitmemiþler hem kendilerine toplantý çaðrýsý geldiðinde katýlamayacaklarýný bildirmemiþler! Ki bu iþlemler artýk çok kolay! Ellerindeki çaðrý, katýlamayacaklarý durumda ‘mazeret bildirmeleri’ uyarýsýný da taþýyor!
Ciddi çalýþan bir divan kurulu bu durumda, uymak zorunda olduðu yönetmeliði uygular... Bunun için kurulu suçlamanýn anlamý yoktur.
Þimdi, “Az önce kulübe hizmet edenler o kulübün efendileridir, dedin, efendilere bu yapýlýr mý?” diye soracaksýnýz.
O zaman yeni soru?
Efendi efendiliðinin bir gereðini yerine getirmediði için mi hatalýdýr; yoksa o efendinin koyduðu kurallarý koruma ciddiyetini gösteren mi?
Sonuç acýdýr, ama Divan doðrusunu yapmýþtýr.
Çýkarýlanlarý geri almak zor deðil. Asýl üzerinde durulmasý gereken baþka þey:
Geri çaðrýlanlar, devam edecekler mi? Ya gene devam etmezlerse? Etmezlerse etmesinler mi? Bu tartýþýlmalý, bir.
Neden devam etmiyorlar? Neden mazeret bildirme gereðini bile duymuyorlar? Bu da KOCAMAN, ÝKÝ...
Önce Divan’ý devam etme iþtahý yaratacak bir duruma getirmek gerekir. Bini aþkýn üyesi olan bir kurulun 42 kiþi ile yönetmelik maddesi yapmasýnýn ne anlama geldiði çok iyi irdelenmelidir.
Bugünkü durumdan o anlam çýkýyor ki Beþiktaþ’ta Divan, üyelerinin bile takmadýðý, önemsemediði bir kuruldur.
Divan için evvela, Divan’a deðer verme olgusu yaratýlmalýdýr.
Bu deðeri mazeretsiz veremeyenlerin seslerine de bir daha kulak asýlmamalýdýr.
Çýkarýlma durumunun genel kurulda çözümleneceðinden hiç kuþkum yok. Ama Divan’a olan ilgisizliðin çözümleneceðinden endiþeliyim.
