Erzurumspor, þampiyonluk iddiasýndaki G.Saray’ý yenecek bir performans gösterdi. Önemli pozisyonlarý vardý. Hatta öyle ki; G.Saray daha önce, “Bu maçtaki kadar baskýya maruz kalmamýþtý” bile denilebilir. Dadaþlar, Cim-Bom’un canýna okudu. Stadý baþlarýna dar etti.
Ortada böyle bir gerçek varken; dün gazeteleri okuduðumda, Erzurumspor’un becerisini nakledenlerin yok hükmünde olduðunu gördüm. Ýnsan üzülmüyor, hatta kýzmýyor deðil... Hak edene hakkýný vermek, takdir etmek ve gelecek için onlara moral vermek niye bu kadar zor?
Türk medyasýnýn, 3 büyüklerin haklarýný gözetmek, korumak ve saðlama almak için gösterdiði inatçý çaba; temelde basýn etiðine uyar mý?
***
Gazete ve televizyonlarýn “Onlarýn taraftarý çok, benim de müþterim çok” mantýðý ile, her konuda onlarý haklý görmesi doðru ve mantýklý bir davranýþ mýdýr?
Medyanýn, onlarýn çýkarlarýný sürekli gözetmek gibi bir misyonu varmýþçasýna yayýn yapmasý; “Tarafsýzlýk” ilkesini paramparça etmiþtir. Tamam, taraf tutsunlar da; arada bari gerçekleri görsünler. Küme düþmeme mücadelesi veren bir takýmýn, þampiyon adayýný baþtan aþaðý silkelemesine aferin demeyi de akýllarýna getirsinler. Yok farzettiklerimiz de iyi iþler yapýyor.
***
Onlara karþý bu kadar fanatik, dar çerçeveli, haktan uzak tavýrlar; Türk futbolunun yýllardýr bir türlü silkinemeyiþinin temel nedenidir. G.Saray’ý koru, gözet, tut, okþa, kimseye ezdirme ama; çabasýyla aferini hakedenlere de arkaný dönme.
Yalnýz G.Saray deðil, F.Bahçe ve Beþiktaþ’a da benzer výcýk yalakalýklar yapýlýyor. Deðiþen ne? Hiçbirþey!...
Avrupa kupalarýnda, eski tarihlerdeki baþarýsýz/teslimiyetçi/utandýran tablolara yeniden döndük. Gittiðimiz yol, yol deðil.
O zaman ya baktýðýn yeri deðiþtir ya da bakýþýný... Belki umut oradadýr.
