Dön dolaþ Agatha Christie

Polisiye seviyorsanýz Agatha Christie’nin ya bir romanýný okumuþ veya ondan uyarlanan bir filmi seyretmiþsinizdir. Ýngiliz polisiyesinin Arthur Conan Doyle ile birlikte en bilindik kadýn yazarýdýr. Kitaplarýnýn Shakespeare’den daha fazla okunduðu söylenir. Hayatý da biraz gariptir. Zaten bu gizem kitaplarý onun daha ilgi çekici olmasýna yaramýþtýr. Küçükken disleksi hastasý olan Agatha Christie bu hastalýða inat rekorlar kýran bir yazar olmuþtur. Mesleðe ilk baþta duygusal romanlar yazarak baþlayan ünlü yazar kardeþiyle tutuþtuðu bir iddia sonucu dedektif hikayesi yazmýþ ve onun unutulmazlar arasýnda yer almasýný saðlayacak macerasý böylece baþlamýþ. Kardeþiyle iddialaþmasýnýn sebebi ise Arthur Conan Doyle’un Sherlock Holmes karakteriyle ilgili bir tartýþmadýr. Birçok kitabý ünlüdür ama Roger Ackroyd Cinayeti, 10 küçük Zenci ve Þark Ekspresi en bilinen romanlarýdýr. Bütün polisiye yazarlar içinde sadece Agatha Christie iki unutulmaz karakter yaratabilmiþtir. Dedektif Hercule Poirot ve Miss Marple, Christie’nin polisiye edebiyatýna kattýðý iki ünlü karakterdir. Agatha Christie’nin Türkiye ile de özel bir iliþkisi vardýr. Ýstanbul’a geldiðinde Pera Palas Oteli’nde kaldýðý bilinir ve onun odasý her zaman ziyaretçilerin de uðrak yeridir. Þimdi böyle bir ismin romanýný uyarlýyorsanýz ve gereken baþarýyý yakalayamýyorsanýz suç tamamýyla sizindir. Crooked House filminin yönetmeni Gilles Paquet-Brenner bu baþarýsýzlýðý yaþamýþ. Bunun iki sebebi var birincisi ve bence en önemlisi filmde yer alan dedektif  Charles Hayward’ý canlandýran genç oyuncu Max Irons. Oyunculuk anlamýnda neredeyse Holywood’u domine eden Ýngiliz oyuncular içinde yeteneði en sýnýrlý ismi seçmiþ yönetmen. Max Irons 1930’larda yaþayan Ýngiliz bir dedektif yerine günümüzde Amerikan liselerindeki futbol takýmýnýn yakýþýklý biraz da akýlsýz delikanlýsýný canlandýracak bir karizmaya sahip. Filmin en ünlü oyuncusu Glenn Close, onun da bulunduðu sahneler öyle filmi kurtaracak kadar etkin deðil. Ayrýca yönetmen kitaba kendinden hiçbir þey katmayarak ve sinema sanatýnýn gücünden yeterince yararlanmayarak bir film kotarmýþ. Ýþin ilginç tarafý yönetmen Gilles Paquet-Brenner’ýn kariyerine baktýðýmda çektiði filmlerin hepsinin roman uyarlamasý olduðunu gördüm. Yani bu anlamda bir tecrübesizlik sözkonusu deðil. Ama diðer filmlerinin de kalitesizliði yönetmenin kabiliyetinin sýnýrlarýný bize gösteriyor. Neyse biz filmin konusunu da size kýsaca anlatalým. Zengin ve acýmasýz bir iþ adamý olan Aristide Leonides’in þüpheli ölümü torunu Sophia’yý oldukça tedirgin eder. Dedesinin ölümünün ardýndaki gizemi çözmeye kararlý olan Sophia, eskiden diplomat olan þimdi ise özel dedektif olarak çalýþan eski sevgilisi Charles Hayward’dan olayý soruþturmasýný ister. Charles, Kahire’de aþýk olduðu ama sonra terk edildiði bu kadýna yardým etmek istemez. Yine de Sophie’nin söylediklerini incelediðinde ve Scotland Yard’tan aldýðý bilgiler sonucu iþi üstlenir. Babasý da eski ve ünlü bir polis olan Charles cinayetin iþlendiði eve gittiðinde haset, kin ve kýskançlýkla dolu zehirli bir atmosferle karþýlaþýr. Charles, þok edici gerçeklerle yüzleþmek zorunda kalýr. Agatha Christie romanlarýnýn en önemli cinayet silahý türlü zehirler bu filmde de baþrolde. Zaten yazar cinayet romanlarýný yazmadan önce ünlü ve gerçek cinayet vakalarýný araþtýrýrmýþ. Normalde seyretmekten zevk alacaðýmýz bir Agatha Christie uyarlamasý yönetmenin beceriksizliði yüzünden kaçýrýlmýþ bir fýrsat olarak kalmýþ.