Dön dolaş Agatha Christie

Polisiye seviyorsanız Agatha Christie’nin ya bir romanını okumuş veya ondan uyarlanan bir filmi seyretmişsinizdir. İngiliz polisiyesinin Arthur Conan Doyle ile birlikte en bilindik kadın yazarıdır. Kitaplarının Shakespeare’den daha fazla okunduğu söylenir. Hayatı da biraz gariptir. Zaten bu gizem kitapları onun daha ilgi çekici olmasına yaramıştır. Küçükken disleksi hastası olan Agatha Christie bu hastalığa inat rekorlar kıran bir yazar olmuştur. Mesleğe ilk başta duygusal romanlar yazarak başlayan ünlü yazar kardeşiyle tutuştuğu bir iddia sonucu dedektif hikayesi yazmış ve onun unutulmazlar arasında yer almasını sağlayacak macerası böylece başlamış. Kardeşiyle iddialaşmasının sebebi ise Arthur Conan Doyle’un Sherlock Holmes karakteriyle ilgili bir tartışmadır. Birçok kitabı ünlüdür ama Roger Ackroyd Cinayeti, 10 küçük Zenci ve Şark Ekspresi en bilinen romanlarıdır. Bütün polisiye yazarlar içinde sadece Agatha Christie iki unutulmaz karakter yaratabilmiştir. Dedektif Hercule Poirot ve Miss Marple, Christie’nin polisiye edebiyatına kattığı iki ünlü karakterdir. Agatha Christie’nin Türkiye ile de özel bir ilişkisi vardır. İstanbul’a geldiğinde Pera Palas Oteli’nde kaldığı bilinir ve onun odası her zaman ziyaretçilerin de uğrak yeridir. Şimdi böyle bir ismin romanını uyarlıyorsanız ve gereken başarıyı yakalayamıyorsanız suç tamamıyla sizindir. Crooked House filminin yönetmeni Gilles Paquet-Brenner bu başarısızlığı yaşamış. Bunun iki sebebi var birincisi ve bence en önemlisi filmde yer alan dedektif  Charles Hayward’ı canlandıran genç oyuncu Max Irons. Oyunculuk anlamında neredeyse Holywood’u domine eden İngiliz oyuncular içinde yeteneği en sınırlı ismi seçmiş yönetmen. Max Irons 1930’larda yaşayan İngiliz bir dedektif yerine günümüzde Amerikan liselerindeki futbol takımının yakışıklı biraz da akılsız delikanlısını canlandıracak bir karizmaya sahip. Filmin en ünlü oyuncusu Glenn Close, onun da bulunduğu sahneler öyle filmi kurtaracak kadar etkin değil. Ayrıca yönetmen kitaba kendinden hiçbir şey katmayarak ve sinema sanatının gücünden yeterince yararlanmayarak bir film kotarmış. İşin ilginç tarafı yönetmen Gilles Paquet-Brenner’ın kariyerine baktığımda çektiği filmlerin hepsinin roman uyarlaması olduğunu gördüm. Yani bu anlamda bir tecrübesizlik sözkonusu değil. Ama diğer filmlerinin de kalitesizliği yönetmenin kabiliyetinin sınırlarını bize gösteriyor. Neyse biz filmin konusunu da size kısaca anlatalım. Zengin ve acımasız bir iş adamı olan Aristide Leonides’in şüpheli ölümü torunu Sophia’yı oldukça tedirgin eder. Dedesinin ölümünün ardındaki gizemi çözmeye kararlı olan Sophia, eskiden diplomat olan şimdi ise özel dedektif olarak çalışan eski sevgilisi Charles Hayward’dan olayı soruşturmasını ister. Charles, Kahire’de aşık olduğu ama sonra terk edildiği bu kadına yardım etmek istemez. Yine de Sophie’nin söylediklerini incelediğinde ve Scotland Yard’tan aldığı bilgiler sonucu işi üstlenir. Babası da eski ve ünlü bir polis olan Charles cinayetin işlendiği eve gittiğinde haset, kin ve kıskançlıkla dolu zehirli bir atmosferle karşılaşır. Charles, şok edici gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalır. Agatha Christie romanlarının en önemli cinayet silahı türlü zehirler bu filmde de başrolde. Zaten yazar cinayet romanlarını yazmadan önce ünlü ve gerçek cinayet vakalarını araştırırmış. Normalde seyretmekten zevk alacağımız bir Agatha Christie uyarlaması yönetmenin beceriksizliği yüzünden kaçırılmış bir fırsat olarak kalmış.