Geçen Perþembe günü Sakýp Sabancý’nýn ölüm yýl dönümüydü. Bana göre paranýn þýmartamadýðý çok az insandan biri idi. Kayseri’de doðmuþ, Adana’da büyümüþ olmasýný kendisinin bir avantajý olarak görüyordu. Kayserili olmasý ona ticaretteki maharetini, Adana’da büyümüþ olmasý ona Anadolu insanýnýn saflýðýný veriyordu.
Hayatta bilim adamýna özendiðini defalarca bana söylemiþti. Hatta “mümkün olsa da hayatta yerlerimizi deðiþtirebilsek” dediði olurdu. Bende ona “senin görevin iþ hayatýnda baþarýlarýný devam ettirerek yeni yeni tesisler kurmak, benim de görevim insan yetiþtirmek” derdim. Kendisinin, pesimist olmamasýna raðmen oðlu aklýna geldiðinde yeis’e düþen bir karakteri vardý.
En büyük eksiklik olarak lisan bilmemesini gösterirdi. Ellili yaþlarýnda, Londra’da Ýngilizce öðrenimi için bulundu. Organizasyonu kendisi ile beraber, Berlietz School of Language’e giderek yaptýk. Okulun ortaya koyduðu kurallara sadýk kaldý. Kýsa sürede kendisini ifade edebilecek yabancý dil bilme seviyesine ulaþtý.
Dýþ ticaretimizi arttýrma gayretleri içinde iþ adamlarýyla yurt dýþýna yaptýðýmýz seyahatlerin çoðuna katýlýrdý. Zengin olmasýna raðmen uçakta turist sýnýfýnda seyahat ederdi.
Ak Vasýflý Çelik fabrikasýný kurma sürecinde bir gün Prof. Memduh Yaþa, Sakip Bey ve ben Japonya’ya gidecektik. Tarih belli olunca herkes farklý yerlerden geleceði için, biletleri farklý farklý sipariþ etti. Prof. Memduh Yaþa first class bilet sipariþ etmiþ. Ben turist bileti almýþtým. Sabancý da turist sýnýfý almýþ. Hepimiz havaalanýnda buluþtuk. Sakýp Bey Prof. Memduh Yaþa’nýn first class bilet alýþýný normal karþýladý. Yolculuk 10 saati buluyordu. Sakip Bey benim turist sýnýfýnda seyahatime biraz þaþtý. “Arkadaþ, profesörler first class da gider, sen niye gitmiyorsun” dedi. “Ben halimden memnunum” dedim. Ben kendisinin nasýl olsa first class da gidiyor düþüncesi ile soru sormadým. Uçaða bindiðimizde tesadüf yan yana düþtük. Hayret etme sýrasý bana gelmiþti. “Arkadaþ sen niye first class’ta deðilsin” diye sorduðumda “Ben bugüne kadar first class da hiç seyahat etmedim, bana göre de gereði yok” dedi.
Evet paranýn þýmartmadýðý bir adamdý. Nur içinde yatsýn, binlerce kiþinin ekmek kapýsý olan tesislerin kurulmasýnda öncülük etti. Renkli bir sima idi.
