Fenerbahçe tam þampiyonluða havlu atýyordu ki, Kaptan Emre buna izin vermedi. Sarý-Lacivertli takým, Mersin Ýdmanyurdu karþýsýnda, o kadar gayeden uzak bir futbol sergiledi ki, galip gelmesi zaten mucizelere kalmýþtý. O mucize de son dakikada gerçekleþti. Ev sahibi Mersin Ýdmanyurdu’nda Welliton’un iki tane topu direkten dönerken, ayný oyuncunun 2. yarýda kaleci Volkan ile karþý karþýya kaldýð anda da Fenerli kalecinin gole izin vermeyiþi karþýlaþmanýn kader anlarý olarak, hafýzalara yazýldý.
Fenerbahçeli futbolcularýn genel yapýsý kazanma adýna yeterli görünmüyordu. Karþýlaþmanýn son dakikalarýnda baský kurmuþ olsalar bile þuursuz ataklarla ve karambollerden bekledikleri golleri hanelerine yazmak için uzun süre beklediler.
90 dakika boyunca net pozisyonlarý gole çeviremeyen Mersin ile karambollerden gol beklentisi içinde olan bir Fenerbahçe izledik. Maçýn kalitesine bakacak olursak, futbol adýna özellikle Fenerbahçe’nin ortaya koyduklarý hiç de iç açýcý deðildi. Sow’un iki tane kaçýrmýþ olduðu mutlak gol, karþýlaþmanýn son dakikalarýnda Kuyt’ýn kafa ile kale dibinden kaçýrdýðý gol sonrasý Fenerbahçeliler adeta saç baþ yoldular.
Eðer Fenerbahçe þampiyon olma adýna istek dýþý kalýrsa, arzudan yoksun olursa elbette maçý kazanmasý de böyle þansa kalýrdý. Nitekim de öyle oldu. Fenerbahçe’de özellikle Kuyt, top kayýplarý ve savruk futboluyla beklenen düzeyin uzaðýnda gözükürken, Sow da gol yollardýnda baþarýsýz olunca Fenerbahçe’nin iþi iyice zorlaþtý. Karþýlaþmanýn þanssýz tarafý bana göre Mersin Ýdmanyurdu’ydu. Eðer direklerden dönen toplar olmasaydý, Welliton maçýn kahramaný olarak kayýtlara geçerdi.
Son dakikada nokta vuruþla golün sahibi Emre Belözoðlu oldu ve de iyi bir futbol sergileyemeyen Fenerbahçe öyle ya da böyle 3 puaný son dakikada alarak yoluna devam etti.
