Siz hiç tank mermisiyle vurulmuþ bir evin enkazýndan daha 2 gün önce ölmüþ bir çocuðun okul çantasýný çýkardýnýz mý? Ben çýkardým... Çanta dediðim Birleþmiþ Milletler’e baðlý UNICEF’in tüm Gazze’deki çocuklara daðýttýðý, hemen hepsinin elinde, sýrtýnda defalarca gördüðüm plastik bir çanta.
Mekan Gazze olunca üzerindeki canlý ve parlak renkler ya da gök kuþaðý resmi gerçek hayatla hiç de örtüþmüyor. Bombalarý engelleyemeyen bir dünyanýn vicdan azabýnýn plastik olmasýna da þaþýrmamak gerek aslýnda.
***
2006 yýlýnda Baþbakan Erdoðan’ýn uçaðýyla önce Sudan’a, masum insanlarýn öldürüldüðü Darfur’a oradan da Suudi Arabistan’a gitmiþtim. O zaman Cidde Havalimaný’nda pasaportuma basýlan vip vize 17 ay sonra Tel Aviv’e indiðimde sorun olarak karþýma çýktý.
Kapýda 6,5 saat bekletildim, defalarca kibar sorgu-sualden geçirildim. Ýsrail’in Ýstanbul Baþkonsolosluðu’nda çalýþan Türkiye Cumhuriyeti’nin Musevi bir vatandaþýnýn verdiði güvenceyi de kabul etmediklerinde þaþýrdým. Ýsrail Hükümeti’nin Gazze politikasýna haklý olarak kýzýp sosyal medyada bu öfkesini Türkiye Cumhuriyeti’nin Musevi vatandaþlarýna yöneltenler olduðunu gördüðüm için yazma ihtiyacý duydum bunu.
Gazze’de yaþanan insanlýk ayýbýnýn sorumlusu Ýsrail Hükümeti’dir, Musevi Türkiye Cumhuriyeti vatandaþlarý deðil...
***
Ýki gün önce tank mermisiyle vurulmuþ bir evin enkazýndan, ölen bir çocuða ait çantayý çýkarmak insanýn kolay unutabildiði bir durum deðil.
6 yýldan fazla bir zaman oldu, o ev, o çanta, hala gözümün önünden gitmiyor. Gözümün önünden gitmeyen bir sahne daha var, zaman içerisinde yazmýþtým da birkaç kez.
Ýsrail yeniden þehre girdi haberi geldiðinde çelik yelek-kask kuþanýp arabayla harekete geçtiðimizde bir bankamatik önünde elleri silahlý yüzlerce kiþinin kuyrukta olduðunu görmüþtüm. Þoföre sorduðumda “Onlar El Fetih’in polisleri, maaþlarý Ramallah’tan yatýyor, onu çekmek için bekliyorlar” cevabýný almýþtým.
Sonra yayýn için, 2009’da vurulup yýkýlan televizyon kulesi binasýnýn çatýsýna çýkmadan önceki katlarda gördüðüm kurþun delikleri ve 13. katttan sonra duvarda kurþun deliklerine eþlik eden kurumuþ kan lekeleri... Ýsrail askerleri buraya kadar geldi mi diye sorduðumda da “Yok onlar Hamas-El Fetih çatýþmasýndan kalan izler” sözlerini duymuþtum.
O gece ve günden beri bir olmamanýn birlik olamamanýn ne demek olduðunu düþündüðüm çok zaman oldu.
***
Gazze, güzel bir Akdeniz kasabasý... Ama o güzelliðiyle yer etmedi hiç kafamda. Enkaz altýndan çýkardýðým okul çantasý, bankamatik kuyruðunda para çekmeyi bekleyen silahlý adamlar, duvardaki kan izleri.
Bir kasaba kaç ölüm kaldýrýr diye sormak istiyorum sonra utanýp susuyorum. Gazze hala ateþ altýnda zira...
