Türkiye, kendine güveni elinden alýnmýþ bir ülkeydi. Tek baþýna karar alamaz, üretemez… Bir adým atacaksa gözü hep bir yerlerden gelecek “olur” iþaretini arardý. O günler geçti çok þükür. Türkiye, halkýn çoðunluðunun kendisine güvendiði bir liderin önderliðinde güvenini tekrar kazandý. Elbette bu kolay olmadý. Son yýllarda atlatýlan darbe ve iþgal teþebbüsleri, terör saldýrýlarý güvenimizi kaybettirmeye mâtuf hamlelerdi.
Hususiyetle son 10 yýlda, Hakka ve halka güvenen bir liderle, Hakka ve liderine güvenen halkýn neler baþarabileceðini dünyaya gösterdik. Hatýrlayalým, Baþkan Recep Tayyip Erdoðan 2009 senesinde Davos’ta, bir iþgal devleti olan Ýsrail’in o dönemki Cumhurbaþkaný Þimon Peres’e “çocuk katilisiniz” demesini. Güveni kaybettirilmiþ Türkiye’nin bürokratlarý, monþerleri nasýl da paniklemiþlerdi. Onlara göre sonumuz gelmiþti. Lâkin halk böyle düþünmüyordu. Davos dönüþü Erdoðan’ýn on binler karþýlamýþtý. Bu tablo bir güven tablosuydu!..
Ýnsanlýk devam ettikçe hafýzalardan silinmeyecek ve “güven” dendiðinde akla gelecek muhteþem tablolardan biri de 15 Temmuz gecesiydi. Ýþgalciye karþý, Hakka ve halka güvenen bir liderle, Hakka ve liderine güvenen halkýn muzafferiyetiyle neticelenen o gece liderin de halkýn da güveni boþa çýkmadý!
Bugün, ekonomik savaþýn en þiddetli döneminde inþallah bu güven duygusu bizleri kurtuluþa erdirecektir. Üstad Necip Fazýl Kýsakürek, iktisadî muvazenenin baþ faktörlerinden birinin, ruh ile birlikte cemiyet desteklerine güven duygusu olduðunu söyler. Türkiye, 100 yýl öncesi baðý kesilen ruh köküyle tekrar rabýtasýný kurmuþ ve cemiyeti ayakta tutan unsurlarýn birbirine karþý güveni istenilen kývama gelmek üzeredir.
Bu ahval içinde güven duygusunu kaybettirecek davranýþlardan, hususiyetle devlet ricali kaçýnmalýdýr. Halktan fedakârlýk beklerken devlet çapýnda fedakârlýk yapýlmazsa güven duygusunda zedelenme baþlar, ki düþman da bunun peþinde.
Huzur ve güven ortamýný saðlamak devletin görevidir!..
