Şu dönemde gazetelerde en küfürbaz yazarlar en çok okunuyor.
Kalemi küfürden başka bir şey üretemeyenler ilgiyle izleniyor.
Çok okunmak, çok izlenmek istiyorsan çokça küfür edeceksin.
Hangi partiyi, hangi lideri sevmiyorsan, hoşlanmıyorsan, onun üzerine ana avrat dümdüz gideceksin.
Hatta işi daha kitlesel boyutlara da götüreceksin.
Sevmediğin, hoşlanmadığın lidere, partiye oy veren seçmenden de küfürlerini esirgemeyeceksin.
Onlara hakaret üstüne hakaret edeceksin.
“Kıllı ayılar”, “Bidon kafalılar”, “Göbeğini kaşıyanlar” ya da “Karafatmalar, hamam böcekleri”, “Analarını da satarlar” gibi hakaretlere girişeceksin.
Kısacası, sevmediğin, hoşlanmadığın partilerin, liderlerin, seçmenlerin üzerine fikirle değil küfürle, hakaretle gideceksin.
Ancak bunları yaparsan çok okunup izlenirsin.
Oysa eski dönemlerde böyle değildi.
Eski dönemlerde en çok okunup izlenenler, edepli ve edebi yazanlardı.
Üslup sahibi olan kalem ustalarıydı.
Onların çok okunup izlenmelerinin nedeni bilgi birikimleri, kıvrak kalemleri, güzel üsluplarıydı.
Tabii ki onlar da sevmedikleri, hoşlanmadıkları liderleri, partileri eleştirirlerdi.
Sevmedikleri, hoşlanmadıkları meslektaşlarıyla polemiklere girişirlerdi.
Ama sevmediklerinin üzerine küfürle değil fikirle giderlerdi.
Hoşlanmadıklarının üzerine hakaretle değil usta işi hicivle, espriyle giderlerdi.
Ne yazık ki zaman edepli, edebi yazmanın aleyhine gelişti.
Yazı dünyamıza, medyamıza hicivler yerine küfürler girdi.
Ve nihayet günümüzde olduğu gibi yazı dünyamıza, medyamıza ağza alınmayacak küfürler, hakaretler iyice yerleşti.
Sevmediğin, hoşlanmadığın lidere, partiye ve onlara oy veren seçmene küfür etmek, hakaret etmek makbul hale geldi.
En çok küfür edenler, en çok hakaret edenler, çok izlenip okunur oldu.
Hal böyle olunca, kalemler de ağızlar da giderek bozuldu.
Ağızlar bozuldu demişken, birkaç cümleyle de olsa CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’ndan bahsetmem gerekiyor.
Vakti zamanında nazik bir kişilik olarak bilinen Kemal Kılıçdaroğlu’nun, küfürbaz kalemlerden etkilendiği görülüyor.
O da giderek ağzını bozuyor, konuşmalarında hakaretin dozunu arttırdıkça arttırıyor.
Hatta Millet Meclisi’nde partisinin gençlerinin, kadınlarının Cumhurbaşkanı’na ana avrat dümdüz gitmesine, çok ağır küfürler etmesine arka çıkıyor.
Özetle, medyada da Meclis’te de seviye giderek düşüyor.
Fikir üretemeyenler küfür üretiyor!
Bilinmelidir ki fikir üretmek medenilik, gelişmişlik; küfür üretmek ise ilkellik göstergesidir.
Küfürbazlar, küfür severler de medenilik, gelişmişlik ile ilgisi olmayan ilkellerdir.
