Maçýn en önemli, en deðerli ve en unutulmaz aný; Beþiktaþ taraftarýnýn, Olcay’ýn beraberlik golünü uzun süre alkýþlamasýydý... Olcay’ýn iki elini havaya kaldýrarak; bir anlamda özrünü sunmasý, incelikle kabul gördü. Gerçekten de; þahane, duygusal, müthiþ bir aný oldu.
Beþiktaþ, efsane olmaya aday dönemini yaþarken; taraftarý da bu süreci daha anlamlý kýlan davranýþlar içinde... Leipzig maçýnda, Werner’i sahadan kaçýrtan olaðanüstü tezahüratla birlikte; dün geceki jest, efsaneyi yükselten ve yücelten bir tuðla daha oldu. Fair-Play dediðimiz þey, gerçekten budur. Teþekkürler!
***
Maçýn baþlayýþý ve akýþý da, güzeldi. Her iki taraf da, (Arada sertlik olsa bile) futbol oynamaya odaklanmýþtý. Seyredilir bir oyun vardý. Karþýlýklý gollerin ikisi de güzeldi.
Talisca’ya yapýlan bir hareket vardý ki; doðrudan kýrmýzý kart çýksa, kimse “Bu nasýl karar?” demezdi. Çünkü hareket; çok sert, kontrolsüz ve hatta kasýtlý sayýlacak bir hareketti. Futbolculara bu tür müdahale edilmesine kesinlikle hoþgörü göstermemek gerekir. Tesellimiz, Talisca’nýn tehlikeyi ucuz atlatmasýydý. Bu çocuðu, baþka pozisyonlarda da çok hýrpaladýlar.
***
Cenk Tosun’un durup dururken kenara alýnmasýna bir anlam veremesem de, yenilere bir þekilde yol açýlmasýný anlayabiliyorum. Ama Negredo tercihi; (Bir þutu direkte patlasa da) ne yazýk ki haklýlýk kazanmadý. Cenk’le deðiþmesi, olmasý gereken bir þeydi. Lens ise, attýðý golle sýyýrdý.
Trabzonspor, Beþiktaþ’ýn karþýsýnda çaresizleri oynayan taraf deðildi. Maçýn her anýnda, yapmak istediðini becerebilecek bir istek ve olgunluk içindeydi.
