Merakýmý mazur görün, ama bizim gazeteleri anlamakta gerçekten zorlanýyorum. ‘Yandaþlýk’ veya ‘candaþlýk’ tersliðini vurgulamak deðil muradým; gazetelerin ‘siyaset’ ile yakýndan ilgilenmesine, partilerden birine kendisini daha yakýn hissetmesine ve kadrolarýný ona göre oluþturmasýna karþý deðilim çünkü. Ancak resmen ‘siyaset’ yapmalarý gazetelerin ve gazetecilerin... Hiç mi hiç hoþuma gitmiyor...
Hoþuma önceden de gitmezdi de, dünkü gazetelere göz atarken midem aðzýma geldi.
Ýki önemli geliþme yaþandý pazar günü ülkemizde: Ýmralý’ya ziyaret yolu açýlan Abdullah Öcalan’ýn, kardeþine “Açlýk grevleri bitsin” mesajýný verdiði öðrenilince ölümle bitebilecek diye yüreðimiz aðzýmýzda endiþelendiðimiz cezaevlerindeki eylem sona erdi... Ayrýca, üç aydýr tutsak gazeteci Cüneyt Ünal Þam’da Esad’la görüþen CHP’lilerin delâletiyle serbest býrakýldý...
Önemli ve olumlu iki geliþme...
Dünkü gazetelerde bazý meslektaþlar, tahmin edilebileceði gibi, iki-üç aydýr gündemi iþgal etmiþ bu olaylardan birini iþlemeye tahsis etmiþlerdi sütunlarýný. Ýçlerinden bazýsý iki konuya da yer vermek için yazýsýný ikiye bölmüþtü; muhtemelen bu yüzden siyasi tavýrlarýný ele verdiklerini düþünüyorum...
Açlýk grevinin sona erdirilmesi bütünüyle Abdullah Öcalan’a, gazetecinin Suriye’de salýverilmesi de yine bütünüyle Esad-CHP yakýnlýðýna mal edilmiþti hemen bütün yorumlarda...
Kendim de sadece kalemim ve mikrofonla deðil her yolla elimden geleni yaptýðým için açlýk grevini sona erdirme amacýyla sürdürülen çabalardan haberdarým; “Mutlu sona giden yolda atýlan adýmlarý birebir izledim” desem yalan olmaz. Tamam, Öcalan’ýn “Yetsin artýk” mesajý sonu getirdi, ama sorunun çözümü saðlanana kadar kimler ne çabalar gösterdi, bir bilseniz...
“Niye daha önce kosteri kaldýrýp Ýmralý’ya mesaj almaya avukatlar veya aileden birinin gitmesi saðlanmadý?” diye hesap soranlar var da, “Acaba daha önce görüþü alýnmak istenseydi Öcalan ayný mesajý verir miydi?” diye soran neden yok, anlamam...
Aslýnda anlarým da “Anlamam” diyorum. Anladýðým, yorumcularýmýzýn ‘siyaset yapma’ hastalýðý...
Þam’da nihayet serbest býrakýlan gazeteciyle ilgili yorumlar ne demek istediðimi daha iyi anlatýyor. Hükümet, özellikle dýþiþleri bakaný Ahmet Davutoðlu, Cüneyt Ünal’ýn serbest býrakýlmasý için çok çaba sarfetti. Özel bilgi deðil bu, gazetelerde çýkan haberlerden biliyorum. Araya pek çok kiþi sokuldu. Uluslararasý örgütler hareketlendirildi. “Nuh” dedi de “Peygamber” demedi Beþþar Esad...
“Gazeteci deðil, militan o” dediler arabuluculara...
CHP’liler iyi yaptý, hatýrlarýný araya koyup Cüneyt Ünal’ý kurtarmakla... Böylece iki metreye iki metrelik bir hücrede geçen aylarýn kâbusu bitti, ailesinin fertleri de rahatladý... Tabii, her gün olumsuz bir haber gelir endiþesi taþýyan bizler de...
Yorumcular hatýrlarýný devreye sokan CHP’lilere övgü yaðdýrýyor; biri de çýkýp “Ýyi ama dostlar, bunca arabulucunun ricasýna direnen Esad CHP’lilere bu kýyaðý neden yaptý?” diye sormuyor...
Sorulmasý gerekir mi? Bence gerekir. Bütün dünyayla savaþýyor Esad ve bir tek CHP’yle dost... Garip gelmiyor mu sizlere?
Her gün kalem oynatan birilerine garip gelmiyor olmalý. Hatta bu geliþmeyi “Ýktidarýn hatalarý yüzünden Türkiye’nin bölgedeki aðýrlýðý sona erdi” sevincine dönüþtürenler var.
Böyle bir durum söz konusuysa, yani Türkiye’nin aðýrlýðý azalmýþsa, bunda sevinecek ne var? Sevinmek bir yana, bunun için üzülmemiz gerekmez mi? Bizler farklý bir ülkede, bu tür sevinçleri yaþayanlar daha farklý bir ülkede mi yaþýyor yoksa?
Öcalan’a övgü... Esad’a övgü... Helâl olsun, hükümete sövgü için hiç bir fýrsat kaçýrýlmýyor...
Ýþte ben buna ‘siyaset yapmak’ diyorum. Kendi siyasetlerini yapýyor bu arkadaþlar; Ak Parti’ymiþ, CHP’ymiþ, MHP’ymiþ, BDP’ymiþ; gözlerinde bunlarýn hiçbirinin herhangi bir deðeri yok... Varsa yoksa kendi siyasi gündemleri...
Nasýl hoþuma gitsin; gitmiyor.
