Fenerbahçe’nin maç kaybetmesi çok önemli deðil. Ligin bu kadar uzun maratonunda her takýmýn baþýna gelebilecek bir olay. Esas olan, Fenerbahçe’nin ortaya koyduðu futbol... Fenerbahçe’nin nasýl bir planlý projeyle sahada olduðunu anlayamadým. Topu ayaðýna alan futbolcular, ya rakip sahasýna topu þiþiriyorlar, ya da bireysel driplingler yaparak top kaybýna giriyorlar, sonuç olarak da pozisyon üretmekte zorlanýyorlar.
Akhisar ise, akýllý bir savunma anlayýþýyla kontrataklarla Fenerbahçe’yi bir hayli zora soktu. Bilal, bana göre sahanýn Gekas ile birlikte en iyi oyuncularýydý. Akhisar’ýn Fenerbahçe karþýsýnda atmýþ olduðu gollerde Bilal, Bruno ve Gekas üçlüsü Fenerbahçe takýmýnýn tümünü skor anlamýnda mat etti. Bilal’ýn savunmanýn arkasýna atmýþ olduðu gollük paslar, Bruno ile birleþince, Bruno’nun da Gekas’a ‘al da at’ orta toplarý, Gekas’ýn üst üste atmýþ olduðu gollerle Fenerbahçe karþýsýnda hem iyi futbol sergileyip, hem de 2 golle galibiyeti hak eden taraf oldu.
Fenerbahçe’de kalesinde 2 gol gören Mert’te hiç kusur bulamýyorum. Yapacaðý hiçbir þey yoktu. Özellikle Gekas ile kazanýlan ilk golde, Yunan oyuncunun mükemmel gol vuruþunun yaný sýra bu golde Alves’in de olaðanüstü büyük hatasýnýn varolduðunu söyleyebilirim.
Gekas, zannediyorum 6. golünü kaydetti. Böylesine golcü hüviyetine sahip olan futbolcuyu 4 maçta 6 gol atýyorsa, ayakta alkýþlamak gerekmez mi? Fenerbahçe ne kadar takým oyunundan uzak kaldýysa, Akhisar da bu kadar uygun bir þekilde takým oyunu sergileyip, maçý kazanan oldu.
Fenerbahçe ne savunma ne orta saha ne de hücum bölgesinde bir varlýk gösteremezken, elbette bu maçlýk kazanma hayalleri de ‘kaf daðýnýn arkasýnda’ kaldý. Fenerbahçe iyi futbol sergilemiyor. Herkes kafana göre takýlýyor. Bu anlayýþla maç kazanmasý tesadüflere kalýr. Daha ligin baþlarýnda olmamýza raðmen, belki de bu Akhisar yenilgisi, Fenerbahçe’nin kulaðýný çeker ve kendisine gelmesi için uyanýþa geçilir.
