Bayramdan bayrama bir yýl oldu. Geçen bayramýn baþýnda Zerdeþt’i ameliyat etmiþ, her þeyin yolunda gittiðini düþündüðümüz bir zamanda, kendimizi birdenbire geliþen þaþýrtýcý ve bir o kadar da umut kýrýcý geliþmelerin içinde bulmuþtuk.
Menencide yakalandýðýný söylediklerinde, artýk hiçbir þeyin eskisi gibi olamayacaðýný biliyorduk..
Menenjidi, epey hasarla atlatýp gözlerini açtýðýnda, tekerlekli sandalyeyle çoktan tanýþmýþtýk.
Derken epilepsi ilaçlarýný deðiþtirdik yavrumuzun. Sonra baþka ilaçlar eklendi günlük kullanýma.
Damarlara girildi çýkýldý. Kasýlmalar, iþi zorlaþtýrýyor, bazen saatler süren deneylerden sonra ancak, girilecek bir damar bulunuyordu.
Ama her þeye raðmen, hala da ne olup bittiðini kimse net olarak bilmiyor.
Skolyoz ameliyatýnda vücuduna takýlan platinler Zerdeþt’i hiç rahat býrakmadý. Ateþinin hiç düþmediði günler ve aylar oldu. Platinler yapabilir diyordu doktorlarý. Bir ihtimal dahilinde çok þey düþündük ve çok þey söylendi. Ama hiçbir þeyden emin olamadýk. Her þey bir ihtimal ve bir tahminden ibaretti sanki.
Bir yýlý hastane odalarýnda ve annesiyle beraber yaþadý. Zerdeþt’in bakýþlarýnda hep eski günleri arýyorduk. O güzel gözlerin, bir defa olsa bile bize eskiden baktýðý gibi bakmasý için neler vermezdik ki..
Ama olmuyordu bir türlü. Yataðýndan çýkmak istemiyor, iyice sulandýrarak verdiðimiz yemeði bile yatakta yemek için adeta direniyordu.
Tekerlekli sandalye, içimizi burkan ama gerçeði söylemek gerekirse, Zerdeþt’in hayatýný kolaylaþtýran bir nesne olarak hep yaný baþýmýzdaydý. Zerdeþt’in biri sýradan ve basit, ama biri de onu her gün dimdik ayaða kaldýrmak için kullandýðýmýz bir tekerlekli sandalyesi daha var.
Yatak yaralarýný henüz iyileþtiremedik. Biri kapandý. Diðer ikisi, çeþit çeþit merhemlere, farklý pansuman yöntemlerine raðmen, kapanmamakta inat etti. Þimdi bu yaralara vakum baðladýlar. Faydalý bir alet olsa gerek. Bayramdan sonra yaralarý kapatmak için ameliyata karar verilecek.
Zerdeþt’in hayranlýk verici bir çaba içinde, hatýralarýna dönüþ yaþýyor olmasý, bu bir yýlýn en sevindirici yaný. Bir ara müziðe merak sardý. Bir zamanlar müzik dinlemeyi ne kadar çok sevdiðini hatýrladý sanki. Hastanede ve evde müzik dinlettik. Duygulanýyor, anlaþýlmasý zor sesler çýkararak þarkýlara, türkülere eþlik etmeye çalýþýyor ve o anlarda yüzünü bize dönüp, bir türkü evine gitmek istediðini anlatmaya gayret ediyordu.
Bir çeþit belleðe ve hatýralara dönüþ hali. Her þeyi yeniden keþfetme arzusu. Bu arzunun insana her gün hüzün ve acý veren bir deneyim olarak yaþanmasý.. Eve misafir geleceðini öðrendiðinde yüzüne yansýyan mutluluðu anlatmak imkansýz.. Týpký eski günlerdeki gibi.. Misafirlerle ilgili program-plan ne varsa katýlmak istiyor.
Bu bayramda gelecek misafirlere annesi Mardin usulü kaburga dolmasý yapacak. Bir ay önce piþirdiðinde, Zerdeþt epey yemiþti. En sevdiði þeydir etli yemekler. Etsiz bir þeyi yedirmeniz mümkün deðil neredeyse. Yemeklerini robottan geçirerek verdik aylarca. Son iki ayda ise, ezmiyor veya sulandýrmýyoruz fazlaca. Çiðnemeyi hatýrladý çünkü.
Bir yýlýn muhasebesini bu kýsa yazýya sýðdýrmak zor. Bütün engellerine raðmen, Zerdeþt kadar kendine güvenli ve kendine hayat içinde hep yeni dostlar, arkadaþlar arayan bir insan zor bulunur. Hayat onu kýrdýkça, o hayata sarýlmak ve býrakmak istemiyor. Bu özelliðini yavaþ da olsa, hatýrlamaya baþladý.
Hastanede arkadaþlar edindi kendisine. Fotoðrafta gördüðünüz Nurcan ve Hande bu arkadaþlardan sadece ikisi. Zerdeþt onlarý, onlar da Zerdeþt’i çok sevdiler. Nurcan kardeþi, Hande ise babasý için hastanedeydi.
Zerdeþt, yürümeyi henüz hatýrlamýyor ve yürüyemiyorsa da, bu dünyanýn dost olmadan, arkadaþ olmadan, bir anne, bir baba ve bir kardeþin sevgisine sahip olmadan ne kadar can sýkýcý ve kurak bir dünya olduðunu çok iyi biliyor.
Gelecek bayrama Allah Kerim be Zerdeþt!
Gelecek bayrama tekerlekli sandalyeleri kapýnýn önüne koyabilir, hiç görmediðimiz yerlere uzun seyahatler yapabiliriz belki..
Allah Kerim be oðlum..
