Beþiktaþ devre arasýna 2-0’lýk skorla girdi ama, tabelanýn hakkýný sahada veremedi. Ýyi oynamamasýnýn bir nedeni, Akhisar’ýn istek/inanç/inat göstermemesindendi. Erken yedikleri gol sonrasý, iþi oluruna-akýþýna býrakmýþlardý. Rakip direnmek istemeyince, Beþiktaþ’ýn oynama isteði de örselendi.
Maç keyif vermeyen bir tempoya saplanýp kaldý. Oysa maç, gelecek dakikalar için iyi sinyaller veren bazý umutlarý bünyesinde barýndýrýyordu. Erken gol, erken tükeniþi getirdi.
Aslýna bakýlýrsa; her iki takýmýn da atak, pozisyon ve yarattýðý tehlike sayýsý neredeyse eþitti. Benim parmak hesabýma göre; (Ufak tefek denemeler hariç) cidiye alýnmasý gereken ilk yarýdaki þut sayýsý, 7-6 gibi az farkla Beþiktaþ lehineydi. Dengede sayýlýrdý... Fark, birisinin bu þutlardaki isabet oranýnýn daha yüksek olmasýndandý. Yoksa Beþiktaþ, durumu 2-0 yapana kadar aman aman bir þey oynamadý. Talisca’nýn baþlardaki çalýþkanlýðý ve rakip savunma için tehdit içeren giriþimleri /þutlarý/golü akýlda kaldý..
***
Geçen hafta Tolga’dan dönen topa çabuk yönelmediði ve gole sebep olduðu için eleþtirilen Tosiç; bu kez Rodellega’nýn neredeyse mutlak olacak golünü akýllý müdahalesi ile önledi.
Gökhan Ýnler, orta sahanýn derlenip toparlanmasý ve yönlendirilmesi için iyi niyetle mücadele etti. Sakatlanýnca çýktý, Adriano dublörü oldu.
Beþiktaþ ikinci yarýyý, 2-0 önde olmanýn avantajýyla ve rahatýyla geçiþtirerek oynadý. Akhisar bu duraksamadan faydalanmak istese de; maç konsantrasyonu düþük olduðu için, sonuç alamadý. Çok vasat bir maç oldu.
