Bir yýl kadar önce, Kürt siyasetine çok yakýn duran bir dostum, HDP’nin seçimlere baðýmsýz adaylarla deðil, parti kimliðiyle gireceðini söylediðinde, bu ‘özel malumatý’ doðrusunu isterseniz önemsememiþ ve üstünde fazlaca durmamýþtým. Yine bu dostumun söylediðine göre, HDP’nin seçimlere parti kimliðiyle girmesini isteyen Öcalan’dý ve buna dair karar, Ýmralý’dan dað kadrosuna çoktan ulaþmýþ, dað kadrosu da kararý benimsemiþti.
Bu haberin Kürt mahallesinde tedavülde olduðu aylarda henüz cumhurbaþkanlý seçimleri yapýlmamýþtý ve Selahattin Bey’in ne kadar oy alacaðý da bilinmiyordu.
Yani HDP’nin bu kararýnýn, cumhurbaþkanlýðý seçimlerinde alýnan oyla pek ilgisi yok.
Kaldý ki sayýn Selahattin Demirtaþ’a giden ve artýþý ifade eden bir milyon oyun kaynaðý çok net olarak biliniyor. Bu oyun 300 bin kadarý, AK Parti’den HDP adayýna gitti. AK Partili bu seçmen kitlesi, ‘Kürtler tarihte ilk defa cumhurbaþkanlýðýna bir aday gösteriyorlar, sisteme entegre olmanýn bir adýmý daha atýlmýþ olacak, Kürt adaya oy vermek gerekir’ diye düþünmüþ olmalýlar. Geri kalan 600-700 bin oyun içinde CHP küskünlerinin büyük payý var. Ekmelettin Bey’in adaylýðýný içine sindiremeyen CHP’liler Ýzmir baþta olmak üzere oylarýný -HDP’nin oylarý bu þehirde ikiye katlandý- HDP’ye vermeyi tercih ettiler.
Yani HDP’nin oylarýndaki son artýþýn 2015 seçimlerinde korunmasý çok garanti deðil. Özel bir seçim ve özel bir konjonktürde kaymýþ oylar gibi görülebilir bu oylar. Ama sahipsiz olmadýðý çok açýk.
Neticeden söylemek gerekirse,HDP’nin seçimlere baraj gerçeðine raðmen parti kimliðiyle girecek olmasý, HDP’li seçmenin kolayca anlayabileceði ve destekleyeceði bir karar olmaz.
Bu seçmen, siyasi kopuþa yol açacak adýmlarý hiçbir zaman desteklemedi, sýcak bakmadý ve partisi parlamentoda temsil edilsin diye çok aðýr bedeller ödedi. DEP olayý bir travma olarak yaþandý. Bu travmaya, veya tabloya, HDP geleneðinden gelen partilerin peþ peþe kapatýlmasýný ve Kürt siyasetinin 20 yýla yaklaþan bir süre boyunca, sokakta muhalefet etmeye zorlanmasýný da ayrýca ekleyebilirsiniz, hiç mahzuru yok.
2007 seçimleri, 20 yýl boyunca parlamento dýþýnda tutulan bir siyasi hareketin yaþadýðý travmaya çok iyi geldi.
Siyasi temsiliyet, kapalý kutu muamelesi gören bir siyasetin gerçek manada Türkiye’ye ve Türk halkýna derdini anlatabilmesi için de tarihi önemde bir geliþme olu.
Velhasýlý, Kürtler iki dönemdir parlamentoda temsil edilmeseydi, çözüm süreci diye bir þeyden söz edebilir miydik emin deðilim.
Bütün bu gerçekler ortadayken, HDP’nin parlamentodaki BU NÝTELÝKSEL TEMSÝLÝYETÝ, bütün bu tecrübelere raðmen, NÝCELÝKSEL bir yoruma tabi tutmasý, buradan hareketle NÝTELÝKSEL TEMSÝLÝYETÝ görünürde birkaç milletvekilliði için, elinin tersiyle itmesini anlamak kolay deðil gerçekten.
Ama herhalde hem HDP’nin hem Ýmralý’nýn bir bildiði var deyip geçelim ve biraz da böyle bir karar hayata geçerse, mevcut þartlarda sonuçlarý ne olabilire özetle bakalým.
Bu noktada akla diðer Kürt partileri geliyor ister istemez. HDP’in tabanýný oluþturan Kürt seçmen, partinin barajý aþamayacaðýný düþünerek, HDP’in bu siyasi kararýna onaylamayabilir ve eðer diðer Kürt partileri baðýmsýz ve HDP tabanýnýn benimseyebileceði adaylar gösterirlerse oyunu bu adaylara verebilir.
Kýsacasý, sürpriz sonuçlar yaþanabilir Kürt coðrafyasýnda. Kürt sorununda duyarlý ve HDP tabanýný oluþturan seçmen, diðer Kürt Partileri seçmenin karþýsýna benimseyebileceði adaylar gösterirse, oylarýný bu adaylara kaydýrabilir.
Bu bakýmdan, 2015’te, Kürt seçmenin tercihleri söz konusu olduðunda, bu tercihleri salt HDP ve AK Parti arasýnda gerçekleþecek bir tercih olarak düþünmemek gerekir.
HDP’nin dýþýndaki Kürt partileri kendi aralarýnda ittifak edebilir ve bu ittifak halka güven verirse, farklý sonuçlarla karþýlaþýlabilir.
Öyle görülüyor ki, konuyu daha epey tartýþacaðýz.
