Galatasaray sahaya maçı kazanmak için çıkmıştı. Geçtiğimiz haftalarda izlediğimiz o isteksiz futbol, şu maç bitse de gitsek havası tamamen kaybolmuştu. Sarı-Kırmızılılar düdükle birlikte Fener kalesine gelmeye başladılar. Hamit’in nefis şutu direkte patlayınca herkes golün geleceğini anlamıştı. Çünkü Fenerbahçe tam bir deplasman maçı oynuyor, savunmasını ve orta sahasını kalabalık tutarak kontra-atakla gol aramaya çalışıyordu.
Galatasaray’ın beklediği gol Sarı-Kırmızılılar’dan değil Fenerli’den geldi. Ancak bu arada Riera’nın hakkını yememek gerek. Topu o kadar güzel kesti ki, ceza sahasının içinde kime çarpsa ağlara gidecekti. Fener adına şanssızlık Bekir’e çarpmasıydı.
Bir takım için en tehlikeli süre attığı golden sonra geçen 15 dakikadır. Rakip hırslanır, gol atan takım da rehavete bürünür. Nitekim öyle de oldu. Fenerbahçe akınları sıklaştı ve bunların birinde Hasan Ali Muslera’nın uzanamayacağı köşeye gönderdi topu. Maç 1-1 olduktan sonra Galatasaray kendine geldi ve tekrar Fener’in yarı sahasına taşıdı oyunu. Arada Fener’in tek-tük atakları iyi gününde olan Galatasaray savunmasında eriyordu. Derken Selçuk sahneye çıktı ve harika bir serbest vuruşla Galatasaray’ı 2-1 öne geçirdi. Bu golden sonra Fenerbahçe Galatasaray’ın üzerine fazla gelmedi çünkü vakit de daralmıştı. Devre 2-1 Galatasaray’ın lehine sona erdi.
Maçın ikinci yarısında Galatasaray daha üstündü. Fenerbahçe kalesine çok daha sık geldi. Ama gerek Melo gerekse de Amrabat’ın iyi olmamaları topun Selçuk ve Burak’la buluşmasını engelledi.
Galatasaray takım olarak iyi oynadı demek yanlış olmaz. Melo’ya bir parantez açmak gerekiyor. Öyle hatalı paslar attı ki, başlayacak akınlara “dur”dedi. Fatih’in onu ne zaman çıkaracağını merak ederken Umut kenara alındı, Yekta yerine girdi. Böylece Galatasaray tek santrfora döndü ve orta sahasını güçlendirdi. Fatih anlaşılan bir kaza golüne kurban gitmek istemiyordu.
Sonuçta Galatasaray derbiyi 2-1 kazanıp liderliğini perçinlerken, kupanın acısını da ezeli rakibi Fenerbahçe’den çıkarmış oldu.
