Yan yana ve omuz omuza olan mücadele sýrasýnda, futbolculardan biri yere düþü- yorsa; ayakta kalana faul çalýnmamasý, doðru bir karardýr. Ama uzaktan koþup gelen biri, omuz darbesiyle de olsa; rakibini 3 metre fýrlatýyorsa, devam kararý uygun olmaz. Dün Trabzonlu Güray’ýn ceza alaný içinde düþürülmesi de, “Omuz omuza” mücadele tanýmýnýn içine girmez. Penaltý olmalýydý... Zaten hakem Fýrat Aydýnus, bir-kaç dakika sonra ceza alaný dýþýndaki benzer bir harekete faul çalmýþtý. Hangisi doðru?
Gençlerbirliði oyuncusu Uður’a gösterdiði kýrmýzý karta abartýlý diyemem. Ayak pozisyon gereði (Önden ve topa müdahale için) kalkmýþtý. Kasýt unsuru içermiyordu. Gene de, sarý kartla geçiþtirilecek bir durum yoktu. Çünkü tekme çok sertti.
***
Maç kýrmýzý kart olayýna kadar; çok hareketli, seyir zevki yüksek ve kimin ne yapacaðý belli olmayan deðiþken bir havada geçiyordu. Ama kýrmýzý kart, ev sahibi takýmýn dengesini bozdu. Daha kontrollü oynamaya baþladý.
Kartýn gösterildiði 28. dakikaya kadar; karþýlýklý sergilenen futbol, heyecan/lezzet/kalite yüklüydü. Tempoluydu... Oyun hiç durmadý. Özellikle bordo-mavili takým, bu sezonun en iyi ve en dinamik futbolunu sergileyen bir yeterlilik içindeydi.
Ýkinci yarýda da bir sürü penaltý tartýþmalarý oldu. Trabzon kendini hep yere atýyor. Önemli olanlarýnýn ilkinde, top Aydýn’ýn kollarýnda ama, mesafe çok yakýndý. Bilinçli penaltý olmasý mümkün deðildi. Ýkincisinde ise N’Doye kendini yere býraktý. Devam kararlarý doðruydu. Ama Türkiye’de bir çok hakem, ilkine penaltý çalardý. Tartýþma yaratacak.
