“Son zamanlarda yazdýðýn en ilgi çekici yazýydý” dedi dünkü yazým için tarih meraklýsý dostum ve sordu: “Siyasilerden ne tepki aldýn?”
Hiçbir tepki almadým. Okudularsa üzerinde düþünmelerini tepki vermelerine yeðlerim...
Mýsýr’da darbe yapan askerlerin lideri Gen. Abdülfettah el-Sisi, yazdýðým gibi, Hilâfet’in yeniden canlandýrýlmasýndan yana; týpký devirdiði Cumhurbaþkaný Muhammed Mursi’nin Müslüman Kardeþler örgütü gibi...
Gen. Sisi 2005 yýlýnda öðrencisi olduðu Amerikan Kara Harp Akademisi’nde ‘master tezi’ olarak kaleme aldýðýçalýþmada, “Ortadoðu’ya demokrasi ancak Ýslâm yoluyla gelir; bunun için Hilâfet kurumuna ihtiyaç var” görüþünü iþliyor...
Amerikalýlar çalýþmadaki bu görüþü önemli bulmuþ olmalýlar... Akademi her isteyene açýk tuttuðu tezlerden bir tek Sisi’nin ‘Ortadoðu’da Demokrasi’ baþlýklý çalýþmasýný meraklý gözlerden saklýyordu; baþarýlý olamadý. 17 sayfalýk tez þimdi isteyen herkesin uzanabileceði yakýnlýkta...
Konuya iliþkin son yazýmý “Ýngiltere bu tablonun neresinde? Ýngilizler olmadan bu oyun iyi oynanmaz da ondan soruyorum...” cümlesiyle bitirmiþtim; tarih meraklýsý dostumun tepki beklediði de o bölüm...
Ýngilizler ‘Hilâfet’ konusunda hayli duyarlý bir millet... Hadi Osmanlý-Büyük Britanya rekabetinin zirvede bulunduðu uzun asýrlarda, Londra’nýn, “Ýstanbul’daki Sultan’ýn yapacaðý bir açýklamayla Burma’dan Hindistan’a, Mýsýr’dan Timbuktu’ya reayamýz olan Müslümanlar ayaklanabilir” kaygýsý taþýmasýný anlarým. Hatta o kaygýyla Lozan’da “Hilâfet kaldýrýlýrsa iyi olur, dinin baskýsý altýndan kurtulursunuz” tezini iþlemelerini ve sonunda muratlarýna ermelerini de hiç yadýrgamam...
Devletlerinin baþý olan Kral veya Kraliçe ayný zamanda Ýngiliz Kilisesi’nin de baþýdýr; yani bir tür ‘Halife’ sayýlabilir; ‘Anglikan Dünyasý’nýn Halifesi’... Dinin uluslararasý arenada etkin bir güç olduðunu Ýngilizlerden daha iyi kim bilebilir?
Hilâfet 3 Mart 1924’te kaldýrýldýktan sonra, Ýstanbul’un Hilâfet merkezi olmaktan çýkmasý için muazzam gayretler göstermiþ olan Londra, çabalarýný bu defa tam tersi bir geliþmeyi saðlamakta yoðunlaþtýrdý: Kendisine baðlý bir ‘Halife’ ortaya çýkarma çabasý... Bu amaçla 1926 yýlýnda Kahire’de bir ‘Hilâfet Toplantýsý’ düzenlemeye bile kalkýþtý Ýngilizler...
Amaç, kendilerinin etkisine açýk birine ‘Halife’ unvaný kazandýrabilmekti... Hicaz’da Philby-Lawrence iþbirliðiyle krallýðýný ilân etmiþ Þerif Hüseyin’in ayný zamanda ‘Halife’ unvanýný da almasýna göz yummuþlardý; orada fazla kalamayacaðýný bile bile... Çölden gelen Suud Ailesi onu ve oðullarýný Hicaz’dan kovuverdi (1924 sonu). Oðullarýndan biri pekâlâ ‘Halife’ ilân edilebilirdi.
Padiþahlarýn taktýðý görkemli niþanlarý ve heybetli Ýttihatçý býyýðýyla Mýsýr Kralý Fuad ne güne duruyordu?
Ýngilizler’in Kahire’de toplantýya çaðýrdýklarý Müslüman temsilcilerden beklediði, kendilerinin iþaret edeceði birini ‘Halife’ ilân etmeleriydi.
Bekledikleri olmadý. Toplantýya pek az kiþi katýldý ve daha ilk günden o planýn tutmayacaðý belli oldu. Özellikle Hint Altkýtasý’nda yaþayan Müslümanlar “Biz Türkler’den baþka bir milletten Halife istemeyiz” tavrýný sürdürünce, Ýngilizler’in ‘kendilerine baðlý Halife’ projesi suya düþtü...
Þimdilerde Hindistan, Pakistan ve Bangladeþ gibi üç ayrý devlete bölünmüþ olan Altkýta Müslümanlarý, Ýstiklal Savaþý’mýz sonrasýnda da eski birlik ve dirliðimizin devam etmesi için ellerinden gelen her þeyi yaptýlar. Hindistan’dan gelen heyetlerin biri dönüyor, diðeri geliyordu Ankara’ya ve hepsi de “Aman Hilâfeti koruyun” temennisinde bulunuyordu...
Ayrýca Ýngiltere’yi de Türkler üzerinde baský uygulamamasý için uyarýyordu Hint Müslümanlarý, aksine davranýþýn pahalýya patlayacaðýný göstermek için de müstemleke yönetim merkezleri önünde gösteriler düzenliyorlardý.
Yalnýzca Sünni Müslümanlar da deðil; Ýsmailiye adlý farklý bir dini anlayýþýn lideri Aða Han da bu keskin tavýrda baþý çekiyordu.
Hint Müslümanlarý’nýn tavrý yüzünden Ýngilizler’in projesi gerçekleþmedi.
Sisi Paþa’nýn “Bize özel demokrasi Hilâfetli olmak zorunda” görüþünden sadece Amerikalýlar deðil, herhalde Ýngilizler de haberdardýr.
Ne düþündüklerini merak ediyorum...
