Tarih: 25 Þubat 1992
Yer: Azerbeycan
Fiil: Soykýrým
Gerçekleþtirenler: Ermeni 356. Motorize Alayý
Kurbanlar : Yaþlý, genç, kadýn, çocuktan oluþan 613 Azeri; 1275 kiþi esir alýnmýþ 487 kiþi de sakat kalmýþtýr.
Gül Ayþe sýrtýnda kocasýnýn paltosu, evinin bahçesine çýkmýþ, ipte asýlý unuttuðu üç çarþafý toplamaya çalýþýyordu. Çarþaflarý topladý, bin güçlükle katlayýp sepete koydu. Beli aðrýmýþtý. Topuklarýnýn üzerinde yükselerek gerindi. Tam eðilip sepeti alacaktý ki kocasý seslendi: “Ne yapýyorsun? Sakýn eðilme, geldim!”
Gül Ayþe doðruldu; kocasý Ali iki adýmda yetti, eðildi sepeti aldý. Tek koluyla karýsýna sarýldý. Gül Ayþe altý aylýk hamileydi. Bu ikinci çocuklarýydý; küçük kýzlarý Zeynep yataðýnda mýþýl mýþýl uyuyordu.
Tam kapýya gelmiþlerde ki, iki kahpe kurþun karanlýðý deldi; biri Ali’yi diðeriyse Gül Ayþe’yi yere serdi.
Biraz sonra 336. Motorize Alay Komutaný Serj Serkisyan bahçeye girdi. Tabancasýný kýlýfýndan çýkardý, yerde yatan Ali’yle Gül Ayþe’nin kafasýna birer kurþun sýktý. Evden içeri girdi. Biraz sonra bir el silah sesi daha duyuldu: Zeynep yataðýnda Allah’ýna kavuþmuþtu...
Daha sonralarý Devlet Baþkanlýðý katýna kurulduðunda Serkisyan, Ýngiliz araþtýrmacý yazar Thomas de Wall’a, “Azerbaycanlýlar Ermenilerin sivil halka karþý katliam yapmayacaðýný düþünüyorlardý. Biz Hocalý’da Azerbaycanlýlara þaka yapmadýðýmýzý göstermek amacýyla, ibret olsun diye... ne yaptýysak yaptýk!” diyecekti.
Hocalý’da olanlarý en çarpýcý biçimde Ermeni gazeteci Daud Keriyan (Haçýn Hatýrý Ýçin—For the Sake of the Cross—Sayfa 62-64) yazdýðý kitapta anlatmýþtý:
“Ölülerin yakýlmasýný üstlenen görevliler Hocalý’nýn 1 kilometre batýsýnda bir yere 1 Mart günü, 100 Azeri cesedini getirip yýðdý. Son kamyonda 10 yaþýnda bir kýz çocuðu gördüm. Baþýndan ve elinden yaralýydý; yüzü morarmýþtý. Soðuða, açlýða ve yaralarýna raðmen yaþýyordu. Güçlükle nefes alabiliyordu. Gözlerinde ölüm korkusu okunuyordu. O sýrada Tigranyan adýnda bir asker kýzý tuttuðu gibi öteki cesetlerin üstüne attý... Sonra... Sonra bütün cesetleri yaktýlar. Yanan cesetlerin arasýndan bir inilti ya da çýðlýk sesi duyar gibi oldum. Yapabileceðim bir þey yoktu. Ben Þusa’ya döndüm, onlar Haç’ýn Hatýrý Ýçin savaþa devam ettiler...”
“Ermeniler Hocalý’ya saldýrdý. Bütün dünya tanýnmaz hale getirilmiþ cesetlere tanýklýk etti. Azeriler çok sayýda insanýn öldürüldüðünü haber veriyor...” deken Fransýz basýný, Ýngiliz The Times ,”Azeriler bin 200 kadar ceset saymýþ... Lübnanlý televizyon kameramaný... ülkesinin zengin Ermeni Taþnak lobisinin Karabað’a silah ve asker gönderdiðini doðruladý.” demiþti. Le Monde kafa derisi yüzülmüþ, burnu, kulaklarý kesilmiþ çocuklardan söz ederken Binbaþý Leonid Kravets’in “ben kendi adýma yüz ceset gördüm. Çocuklardan bir kaçýnýn kafasý koparýlmýþtý, dört bir yanýmýz acýmasýzca öldürülmüþ kadýn, çocuk ve ihtiyar cesetleriyle doluydu” diye anlatacaktý Hocalý soykýrýmýný. Unutmadan, üzerinden 24 yýl geçmiþ olmasýna raðmen bu korkunç soykýrýmla ilgili hiç bir kimsenin tutuklanmadýðýný, hatta bir soruþturma dahi açýlmadýðýný belirtmek gerek.
Bu gün 1915 yýlýnda yaþanan tehciri bir soykýrým olarak bütün dünyaya sunmaya çalýþan Hocalý soykýrýmýnýn baþ sorumlusu, Ermenistan Devlet Baþkaný Serkisyan çorbacý, Hocalý dendi mi konuþmuyor. Sadece “sapla samaný birbirine karýþtýrmayýn” demekle yetiniyor. Býrak sapý samaný da öldürülen çocuklarý, derisi yüzülen kadýnlarý, kafasýna kurþun sýkýlarak katledilen ihtiyarlarý anlat efendi! Anlatamazsan çünkü baþ sorumlusu sensin!
