Çocukluk döneminde zihnimizin çoklu kimliklere bölünmesi durduk yere olmuyor. Çocuðun dehþet, korku, çaresizlik, utanç, istenmeme, yalnýzlýk gibi güçlü duygular yaþamasý gerekiyor.
Anne babanýn çatýþma ve kavgalarýnýn ortasýnda kalmak çocukta travmatik etki yaratabiliyor. Anne ve babanýn amacý çocuða zarar vermek olmasa bile, çocuðun ihtiyaç duyduðu güvenli duygusal ortamýnýn saðlanmamasý çocukta zihinsel bölünmeye sebep olabiliyor.
Anneye anne olan çocuk
Þu öyküye bakýn: “Anne ve baba sürekli bir kavga halinde. Evde sýk sýk sesler yükseliyor. Anne aðlýyor, baba baðýrýyor. Eþyalar kýrýlýyor. Anne çaresiz bir þekilde 6 yaþýndaki kýzýnýn kucaðýna baþýný yaslayýp aðlýyor. Annesine annelik rolü düþen bu kýzýn zihni bölünüyor. Ýçinde baþka bir kýz daha var oluyor. Bir kez bölünen zihin yeni streslerle tekrar tekrar bölünüyor. 15 yaþýnda geldiðinde, içinde kendisiyle konuþan iç sesler belirgin hale geliyor. Dalýp gitmeleri ve unutkanlýklarý oluyor. Zihin içindeki sürekli haberleþmeden dolayý baþ aðrýsýndan yakýnýyor. Yüz ifadesi ve ruh hali sýk sýk deðiþiyor. Neþeli iken aniden aðlamaklýya ardýndan da sinirli bir hale geçebiliyor...”
Zor günlerde unutulan çocuk
Baþka bir öykü anlatayým: “Anne baba kavgalý. Evde hep bir baðrýþ çaðrýþ var. Anne her þeyden þikayet eden huzursuz biri. Babanýn iþleri ters gitmiþ ve iflasýn eþiðinde. Evde düzen bozulmuþ. Evdeki üçüncü çocuk beþ yaþlarýnda. Bu hengâme yýllarýnda adeta bir iki yýl unutulmuþ durumda. Daha önceki çocuklarýnda olmayacak þekilde bu çocuða ilgi az, azarlanýyor hatta zaman zaman da biraz hýrpalanýyor. Çocuk yalnýzlýkla baþ etmek için zihninde hayali arkadaþ yaratýyor. Azarlanma ve köteklerin acýsýný taþýyacak baþka çocuklar var ediyor. Zihin bölündükçe bölünüyor. Bölünmüþ zihin eðitim hayatýný olumsuz etkiliyor. Ergenliðinde asi bir kýza dönüþüyor. Çok sayýda kimliði var. Zihni otoban gibi. Ýç konuþmalar bitmiyor...”
Evdeki acý ve öfkeyi soluyan çocuk
Diðer öykü þöyle: “Anne baba kiþilikleri itibariyle oldukça farklýlar. Biri içe dönük diðeri dýþa dönük. Biri sakin diðeri oldukça yoðun duygular yaþayan biri. Evlilikleri kötü gidiyor. Evliliklerine ailelerinden müdahale de var. Bu iþleri daha karmaþýk hale getiriyor. Anne aðlamaklý ve isyan halinde. Evde yoðun bir acý ve öfke var. Bu atmosferi soluyan çocuk nasibini alýyor. Sonuçta anne baba boþanýyor. Çocuk bu boþanma sürecinin ortasýnda kalýyor. Bölünüyor. Zihinde konuþtuðu baþka kimlikler var oluyor...”
Depresif anneden dayak yiyen çocuk
Anne zor döneminde. Çalýþmak zorunda. Erkenden iþe gitmek zorunda. Kendisini depresif ve sinirli hissediyor. Daha önce bu kadar sinirli deðilken þimdi en ufak bir þeye parlar hale geliyor. Sinirlendiðinde de çocuðu döver hale gelmiþ. Her dövdüðünde de oturup aðlýyor. Ama sinir, baðýrýp çaðýrma ve dayak kýsýr döngü haline gelmiþ. Çocuk zihinsel olarak bölünmüþ. Öfkeli kimlikleri var. Öfkeli kimlik anneye karþý nefret dolu. Anne bin piþman. Kýzýna ulaþmaya çalýþýyor...”
Çocuklar ihmal edilmeye gelmiyor
Bu üç öykü ve benzerlerinde üçüncü sayfa haberi olacak canavar anne ve baba yok. Bugün tanýdýðýnýzda size makul gelen insanlar. Bugün çocuklarý için çaba gösterip, tedavisi için para ve zaman harcýyorlar. Geçmiþ için de çok üzgünler. Keþke geriye dönebilsek diyorlar. Bu sözleri de sahici ve samimi.
Çocuklar normal
geliþimleri için iyi muamele gördükleri güvenli, huzurlu ve sevildiklerini hissettikleri aile atmosferine ihtiyaç duyuyorlar. Çocuklar ihmale gelmiyor.
