İlgi bekleme; bir başkası tarafından sevgi, dikkat, emek açısından önemsenme ihtiyacını gösterir. İlgi bekleme ihtiyacı açısından insanlar spektrumal dağılırlar. Bir uçta ilgi ihtiyacı oldukça yüksek kişiler bulunurken, diğer uçta ilgi ihtiyacı yok denecek kadar düşük insanlar bulunur. Çoğu kişi bu iki ucun ortasında bulunur ve şartlara göre iki taraftan birine yaklaşır veya uzaklaşır.
Bu kişiler başkalarının sevgisinin, yakınlığının, dikkatinin ve ilgisinin kendisine yönelik olmasını beklerler. Çocukluktan beri başlayan bu tarz, anne baba ile, arkadaşları ile, eşi ile, çocukları ile devam edip gider. İnsan ilişkilerinin yoğun ve yakın olması gerektiğine inanırlar. Kendileri yakınlarına yüksek ilgi gösterirler ve yakınlarından da aynı yoğunlukta ilgi beklerler.
Bu kişiler bekledikleri düzeyde ilgiyi almadıkları zaman hızla üzgün ve hırçın hale gelirler. Spektrumun diğer kısımlarındaki kişileri duygusuz olarak değerlendirirler.
Bu kişiler başkalarının sevgisine, iltifatına, kendisiyle ilgilenmesine, kendisini arayıp aramamasına ilgisiz gibidirler. Çocukluktan başlayan bu tarzları hayatları boyunca tüm ilişkilerinde devam eder. Hem kendileri başkalarına az ilgi gösterirler hem başkalarından ilgiyi az beklerler. Kendi kendilerine yeter gibi hissederler. Spektrumun en ucundakiler neredeyse tek başlarına yaşarken, ortaya daha yakın olanlar ise az sayıda kişi ile belirli bir mesafeye kadar yakınlaşırlar.
Bu kişiler beklediklerinden fazla ilgi gösterilmesini veya ilgi talep edilmesini bunaltıcı olarak hissederler. Spektrumun diğer ucundaki kişileri fazla samimi ve sınırları aşan olarak görürler.
İnsanların ilgi bekleme düzeyindeki bu spektrumal farklılıklarının çoğunu genetikten gelen mizaç özellikleri, çocukluk dönemindeki travmatik yaşantılar ve erişkin dönemdeki deneyimlerimiz belirler.
İlgi bekleme düzeyi gibi özelliklerimizin en büyük belirleyicisi doğuştan gelen mizaç özelliklerimizdir. Eğer ailemizde kime benzediğimiz sorusunu sorarsak, büyük ihtimalle bize benzer birilerini bulabiliriz.
Bir kenarda unutulmuş gibi ilgi gösterilmeyen çocuklar, kendilerine ilgi gösterecek anne baba kaybı yaşayan çocuklar büyüdüklerinde aşırı ilgi arayışında veya ilgiye ilgisiz hale gelebilirler.
Erişkin döneminde ise bekledikleri ilgiyi alamayan kişiler bu yoksunluğu daha fazla hissedip, ilgi ihtiyaçları daha güçlü hale gelebilir.
İlgi bekleme düzeyinde aşırı yükseklik veya düşüklük insan ilişkilerinde sorunlar çıkarabilir. Ortalamalardan hafif uzaklıkta olmak ise bir takım avantaj ve dezavantajlar getirir. Esas problem eş ilişkilerinde oluşur. Spektrumun iki ucunda kişiler örneğin fiziksel beğeni üzerinden bir araya gelmişlerse, ilgi bekleme düzeyleri ilişkilerinde sorun olabilir. Biri eşinin kendisiyle ilgilenmediğini düşünürken, diğeri bu ilgi beklentisinin aşırı ve bunaltıcı olduğunu hisseder.
İlgi düzeyi açısından farklı ihtiyaçları olan eşlerin hallerinin farkına varıp, karşılıklı olarak birbirlerinin ihtiyaç düzeyini dikkate alarak uyum sağlamaya çalışmaları gerekir. Bunu başaramadıkları zaman, sırf bu özellik açısından kavga edip küs kalmaları içten bile değildir.
