11 Aralýk tarihli ve ‘Kafkasya taþfýrýn gibidir; geç ýsýnýr, geç soður..’ baþlýklý yazýda iþlenen konunun ‘turancýlýk’la iliþkilendirilebilecek taraflarýna deðinilmesi, bugünkü yazýya kalmýþtý. Ama, Baþkan Erdoðan’ýn Bakû’da okuduðu bir þiir çarpýtýlarak, Ýran’ýn toprak bütünlüðüne saygýsýzlýk sayýlýnca o konuyu inþallah yarýna býrakalým.. Ve hemen belirtelim ki, o ‘geç ýsýnma’, meðer Ýran yönetimi için söz konusuymuþ. Ýnþallah, geç deðil, hemen soður.
Ýran’ýn, o þiirden öylesine çarpýk bir mânâ çýkarýlacaðýný hiç mi hiç beklemezdim, amma o da oldu.
Anlaþýlýyor ki, Ýran yönetimi, Azerbaycan Cumhûriyeti sýnýrlarý içinde yer alan Müslüman beldelerinin kurtarýlmasýnda hiçbir olumlu rolünün olmayýþýndan ziyade; Türkiye’nin, bu yerlerin Ermenistan iþgalinden kurtarýlmasýndaki etkisinin ezikliðini yaþamýþ ve yaþýyor, hâlen de.. Ve ‘kaybeden taraf’ hissiyatýna kapýlmýþ vaziyette..
Ayrýca, Azerbaycan Cumhuriyeti’ndeki 8-9 milyon Azerî türkü ile Ýran’daki genel nüfus içinde onlarca milyon olduklarý tahmin edilen Azerî Türkleri arasýnda bir gönül ve duygu birliði de rahatsýzlýk meydana getirmiþ..
‘Fakir’, konuya devletler arasý siyasî hesaplar açýsýndan deðil, bir Müslüman hakkaniyetiyle bakmaya çalýþýyor ve Ýran yönetiminin bu hassasiyetine, bu eziklik, hattâ kaybetmiþlik ve de Türkiye’yle 500 yýldýr var olan rekabet duygusu dýþýnda anlaþýlabilir bir izah yolu bulamýyor.
‘Acaba, bir takým haklý korkularýn da etkisi var mýdýr?’ diye de düþünülebilir. Çünkü, Erdoðan’ýn 10 Aralýk’ta okuduðu þiir Ýran kamuoyuna 11 Aralýk günü yansýmýþtý. 11 Aralýk günü ise, Ýran, bir özel günü kutluyordu.
Þöyle ki, Ýkinci Dünya Savaþý sýrasýnda Ýngiliz ve Sovyet Rusya askerleri Ýran Azerbaycaný’na girmiþlerdi. Savaþ bittiðinde ise, Stalin, Tebriz’de, Azerbaycan Demokrat Partisi’nin baþkaný olan Seyyid Cafer Piþeverî isimli bir marksist -komünist kiþiye, 12 Aralýk 1945 günü, Azerbaycan Millî Hükûmeti adýnda kukla bir hükûmet kurdurtmuþtu.
Ama, Þah M. Rýza Pehlevî, Amerika ve Ýngiltere’nin tam desteðini saðlayýnca, Piþeverî’nin kukla hükûmeti birinci yýlýný doldururken, 11 Aralýk 1946 günü yenilgiye uðramýþ; Stalin de, askerlerini geri çekmek zorunda kalmýþtý.
11 Aralýk, iþte o günün, Rusya askerlerinin, Ýran Azerbaycaný’ndan çekilmek zorunda kalýþýnýn yýldönümü idi. Tabiatiyle, duygularýn coþkulu olduðu bir gün idi.
Erdoðan’ýn þiiri iþte o havada yansýdý Ýran’a..
Ama, öyle bile olsa, bu þiirde onlarýn duygularýný rencide edecek ne vardý ki?
Ancak, bu þiiri, hiç de zarif olmayan bir þekilde ve Trumpvarî bir tutumla twitter üzerinden çarpýtanlarýn baþýnda Ýran Dýþiþleri Bakaný Cevad Zarif gelmektedir. Hele, Ýnkýlab Muhafýzlarý Ordusu mensubu kýlýklý birisinin youtube’dan, azerî türkçesiyle Erdoðan’a, ‘Karabað’ýn kurtarýlmasýnda senin hiçbir dahlin yokken, Bakû’da ne yapmak istiyorsun? Unutma ki, Irak’ta nasýl bir batlaða girdin.. Suriye’de karþýmýzda, bilhassa Seraqeb’de nasýl bozguna uðradýn.. Libya’da nasýl bir batlaða girdin.. Sen bunlara bak.. Ve sakýn Tebriz’i aðzýna alma, Yüce Rehberimizin milyonlarca gönüllüsü burada hazýr..’ demesi, ayy, ne kadar ‘korkutucu!..’
Erdoðan’ýn, anonim halk bayatî ve ‘mahný’larýnden oluþan ve birkaç mýsraý da 11 yýl önce vefat eden Bahtiyar Vahabzâde’ye aid olan mýsralar, Aras Nehri’nin iki yakasýnýn 200 yýl öncelerde Rusya tarafýndan zorla ayrýldýðýný anlatýyor. Kezâ, ‘Ýrtibatat Veziri, (Enformasyon Bakaný) daha dün, 200 yýl öncelerdeki Ýran haritasýný hasretle göstermiyor muydu?
O þiirde, Karabað’dan bahseden kýsým da, hem Rusya tarafýndan 200 yýl öncelerdeki, hem de Ermenistan tarafýndan 1992’deki iþgale karþý duyulan hýnç ve hýþýmla ilgiliydi..
Bu konuda bir de, Tayyib Bey’in gözden ýrak tutulmamasý gereken bir özelliðini de hatýrlamak gerek.. Sadece ülke içinde gittiði her þehrin veya halkýnýn güzelliklerini anlatan þiirler ve deyimler okumasýyla deðil; baþka ülkelerde de o halkýn dilinden bir-iki mýsra veya bir atasözünü muhatablarýnýn dilinden tekrarlayarak onlarla gönül baðý kurmaya dikkat eden birisi.. (Ki, Ýran’da da farsça beytler okumuþtu, geçmiþte..) Azerbaycan’da da azerî lehçesiyle bir þiir de okudu. Bu þiirde, sadece Karabað’ýn önce Rusya ve sonra Ermeniler tarafýndan iþgaline deðil, Aras’ýn da iki yakasýnýn da zorla ayrýldýðýna da bir itiraz dile getiriliyordu. Ve, Rusya tarafýndan Ýran’a, 200 yýl öncelerde ve Ýran halkýnýn dilinde ve hâlâ da, ‘Qarardadha’y-ý nengîn‘ (utanç verici andlaþmalar) diye anýlan Gülistan ve Türkmençay andlaþmalarýyla dayatýlan ayrýlýða bir karþý çýkýþ vardý.
Bu duruma göre, Ýran, kendi elinden çýkan o topraklarýn yeniden Müslüman halkýn eline geçmiþ olmasýndan bir de memnun olmalý deðil miydi?
Ama, anlaþýlýyor ki, Erdoðan Türkiyesi’ne duyulan hýnç yüzünden o þiir, mantýksýzca çarpýtýlmýþ..
Tamam, 28-30 yýla varan bir Ermenistan iþgali karþýsýnda, Ýran baþta ekonomik ambargo olmak üzere yýðýnla sosyo-ekonomik buhranlar içinde olduðundan bir þey yapamadý diyelim.. Ama, Türkiye de yapamamýþtý..
Ama, nihayet, hamdolsun; Müslüman halk, kendi topraklarýna, evlerine, barklarýna, yurtlarýna dönmek imkâný buldu. 30 yýllýk bir utancý, bir zaferle bertaraf eden Azerbaycan halkýnýn duygularýndan Ýran kendisini dýþlanmýþ saysýn?
O törenden sonra, Kafkasya’da, ‘Türkiye, Ýran, Azerbaycan, Gürcistan, Rusya ve -eðer katýlmak isterse-, Ermenistan, bu 6 devletin bir ‘ortak iþbirliði platformu’ teþkil etmesi’ni teklif eden Erdoðan mý sizi dýþladý?
Evet, Ermenistan’ýn, Azerbaycan topraklarýndan kovulmasýna Ýran Azerbaycaný’ndaki onmilyonlar deðil, bütün Ýran halký da sevinmeliydi. Ama, bunun yerine, Ýran yönetiminin izni olmadan yayýn yapmalarý mümkün olmayan gazetelerin dünkü ‘çirkin’ ve hattâ, ‘hayâsýz’ saldýrýlarýna ne demeli?
Dünkü Ýran gazetelerinde ‘Ýstanbul’ kelimesi bozularak (ne hayâsýz bir mânâya geldiðini yazamýyacaðým) ‘Sultanbul’ diye bir kelimenin bile manþetlere çekilebilmesi karþýsýnda ‘Bu kadar seviyesizliðe de pess vallahi!’ demekten baþka bir söz bulamýyorum.
Bu ‘çirkeflik’ yoludur.
Hele, bir Ýran gazetesinin, Saddam’ýn B. Amerika eliyle idâm ediliþ fotoðraflarýný birinci sahifeden tekrar yayýnlamasý ve Erdoðan’ý da bu âkýbetle korkutmaya çalýþmasý ibretliktir; dahasý, alçaklýktýr.
Keyhan gazetesinin ise, Erdoðan’ý, ‘Ýsrail’le dans ediyor’ diye, kezâ, bir diðerinin Erdoðan’ý ‘Yeni Osmanlýlýk’ siyaseti takib ettiði için suçlamasý ve Hitler’e benzeten karikatürler yayýnlamalarý..
Bunlara ayný çarpýk mantýkla cevap vermeye asla kalkýþýlmamalý, ayrýca, Ýran yönetimiyle Ýran halký ayrý tutulmalýdýr.
Rehber’in Doðu Azerbaycan’daki temsilcisi olan bir ‘molla’ da, Erdoðan’a, ‘15 Temmuz Darbesini ilk suçlayanýn Ýran olduðunu’ hatýrlatýyor, Ýsrail’in etkisinde kaldýðýný söylüyor, ve hattâ 30 yýl öncelerde, Turgut Özal’ýn ‘Azeriler þiîdir, biz sünnîyiz..’ þeklindeki sözü, yeni imiþ gibi tekrarlanýyordu.
Dün Tebriz’de, Türkiye Baþkonsolosluðu önünde toplanan kalabalýkta konuþan birisi de, ‘Ýran’ýn, 15 Temmuz Darbesi gecesinde yaptýðý iyiliði unutma..’ gibi laflar ediyordu.
Halbuki, 15 Temmuz Darbe Hýyaneti sýrasýnda, gece, saat 23.30 sularýnda, ‘Türkiye Ordusu Erdoðan’ý düþürdü..’ diye sevinçli bir haberi, Ýran’da hangi hassas makamlar adýna kimlerin nasýl verdiðini ve yarým saat kadar sonra yayýnlanan ‘Erdoðan niye devrildi?’ baþlýðýyla yayýnlanan yorumda da, Erdoðan’a hakaret ifadeleri kullandýktan sonra, suçunun ‘Halifelik ve Yeni Osmanlýlýk’ siyaseti takib etmesi olduðunun söylendiðini de biliyoruz.
Ama, biz Müslüman ülke arasýnda bu gibi çirkefliklerin sürdürülmesinin sadece emperial ve diðer bütün Ýslâm düþmanlarýný sevindireceðini bilerek, görmezlikten gelinmesi gerektiðini düþünüyoruz.
Bu cümleden olmak üzere, Ýran’ýn nükleer teknolojisi için Ýran’a yaptýrým uygulanmasý þeklindeki Amerikan teklifi BM. Güvenlik Konseyi’nde oylanýrken, Türkiye’nin, Amerika’yý hýþýmlandýracak þekilde Ýran’ý savunup oyunu bozmasýný; ve yýllarca sonra, ‘Piþman mýsýnýz?’ diye sorulduðunda, ‘Hayýr! Bugün olsa yine desteklerim..’ diyenin de Baþkan Erdoðan olduðunu hatýrlatalým.
