1980 yýlý Amerikan Baþkanlýk seçimi, bugünküne benzer bir yapýda yürüyordu. Beyazsaray’da Demokrat Baþkaný Jimmy Carter vardý ve rakibi Cumhuriyetçi Parti’den Ronald Reagan’dý. Baþkan Carter, Ocak 1979’da dönemin Fransa Cumhurbaþkaný Giscard D’Estaing, Ýngiltere Baþbakaný Callaghan, “Batý” Almanya Baþbakaný Helmut Schmidt ile Guadoloupe’da çok özel bir zirvede bir araya geldi. Carter, D’Estaing’in “Eðer halen Fransa’da yaþayan Humeyni’ye þans tanýmaz ve bugün olduðu gibi Þah Rýza Pehlevi’yi sonuna kadar desteklersek ülkenin ikiye bölünmesi ve güçlü Komünist Partisi TUDEH aracýlýðýyla bir bölümünün Sovyetler Birliði’nin kontrolüne geçmesi kaçýnýlmaz görünüyor” yönündeki raporu nedeniyle “Humeyni Devrimi”ne yeþil ýþýk yakmýþtý. Humeyni, bu zirveden yalnýz bir ay sonra bir Air France uçaðýna konuldu ve “ülkedeki tüm komünistleri etkisiz hale getirmesi” koþuluyla Tahran’a yollandý. O da bunu hemen yaptý.
Garip iliþkiler aðý
Ýran’ýn, týpký Ýsrail gibi, Amerikan Baþkanlýk seçimlerine “müdahale etme” alýþkanlýðý, 4 Kasým 1979 günü bir grup Humeyni yanlýsý üniversite öðrencisinin Tahran’daki ABD Büyükelçiliði’ni basmasý ve binadaki Amerikalý diplomatlarý rehine almasýyla baþladý. Cumhuriyetçi aday, Reagan’ýn sað kolu olan “baba” Bush’un adamlarýyla Ýran yönetiminin ileri gelenleri 1980 yýlýnýn ilkbaharýnda uluslararasý silah tüccarý Cemþid Haþimi aracýlýðýyla baðlantý kurdular. Reagan döneminde CIA Baþkaný olan William Casey’in kontrolünde yürütülen temaslarda, Reagan-Bush cephesi Ýran’dan “rehine krizini” baþkanlýk seçimi sonuna kadar sürdürmesini talep etti.
Ýran ise, iþbaþýna gelecek yeni kadronun kendisiyle daha saðlýklý iliþki kurmasýný hedefliyordu.
Carter, “rehine krizi”nin gölgesinde geçen seçimi kaybetti...
Ýran, yeni baþkan Reagan’ýn yemin etmesinden yalnýz 20 dakika sonra elçilik iþgalini sonlandýrdý. Reagan’ýn ilk icraatý ise Amerika’da dondurulmuþ Ýran mali varlýklarýný serbest býrakmak oldu.
Devamýnda Reagan yönetimi, o sýrada Saddam’ýn Irak’ý ile savaþan Humeyni Ýran’ýna Ýsrail üzerinden silah saðlanmasý operasyonunu baþlattý, bu olay, dünya siyaset tarihine Ýrangate Skandalý olarak yazýldý ilerleyen yýllarda.
Bunlar bizim kuþaðýn gözleri önünde yaþandý...
Selefist ayaklanmanýn anahtarý
“Müslümanlarýn Masumiyeti” filminin Ýslam coðrafyasýnýn “selefist” kanadýnda baþardýðý kýþkýrtma sonrasýnda, filmin yapýmýna destek verdiði ileri sürülen, ýrkçý-Ýslamofobik Pamela Geller cephesinden gelen bir reklam haberi, bende 1980’lerin anýlarýný canlandýrdý. Cumhuriyetçi Parti’nin “Mormon inançlý” Baþkan adayý Mitt Romney’in sað kolu John Bolton’un yakýn mesai arkadaþý Geller, New York metrosunu “Uygar insanlar ile vahþiler arasýndaki savaþta uygarlarý destekleyin, Ýsrail’i destekleyin, cihadý yenin” yazan afiþlerle donatmaya hazýrlanýyor. Bu kampanyaya göre, Demokrat Baþkan Obama, týpký bir dönemin Carter’ý gibi “cihadçýlarýn rehinesi” durumunda ve Amerika’yý (bu arada Ýsrail’i de Ýran’dan) ancak bu Ýslam düþmaný kadro kurtarabilir!..
Ne tesadüf (!) tam bu noktada, Ýran Devrim Muhafýzlarý Komutaný Caferi’nin, “Ýsrailile savaþa hazýrlanýn” açýklamasý geliverdi. Tahran bugüne kadar Ýsrail’in “seni vururum” tehditlerini blöf olarak kabul ediyordu. Belli ki Ýran ve Ýsrail, aralarýndaki savaþ gerginliðini baþkanlýk seçimine kadar týrmandýrma kararý verdiler.
Bir ittifakýn ipuçlarý
Ýslam coðrafyasýný, günümüzde þekillendiren üç ana akým var: 1- Türkiye, Mýsýr, Tunus ve Fas gibi ülkelerde yaþayan liberal-demokrat siyasi akýmlar, 2-Ýran kaynaklý Þii radikalizm, 3- Cihad’ý tek siyasi mücadele yolu olarak gören Selefistler.
Olaylarýn radikal Þii hareket ile Sünni radikal Selefistleri ayný noktada birleþtirmesi ilginç. Bunlar, Erdoðan veya Mursi gibi demokrasi sürecinde iþbaþýna gelmiþ karakterleri kendileri için tehlikeli buluyorlar. Týpký Mitt Romney ekibi ve Ýsrail’in Netanyahu’su gibi!..
Selefiler, Obama ve Arap dünyasýnýn demokratik yeni liderlerini “rehin almak” için sokaklarda...
Tabii, Amerika’daki “ýrkçý”ya yeni malzeme gerekiyor...
“Ýslam üzerine oynanan oyun” asýl budur...
Birileri, Obama’yý “Carterlaþtýrmak” için Müslümanlar’ý kullanýyor.
DÝP NOT: Ýran-Ýsrail iliþkilerinin yapýsýna iliþkin bir yazýmý daha hatýrlatayým: Ýsrail-Ýran: GARÝP ÝTTÝFAK, 30 Aðustos 2010, STAR
