Ýstemek, baþarmanýn yarýsýdýr derler... Beþiktaþ, beklediði baþarýnýn yarýsýný, daha baþtan cebine koymuþtu. Çünkü istiyordu ve iyi oynuyordu. Ama biraz zaman geçince, Kayserispor “Ben de istiyorum” diye devreye girmeye baþlayýnca, temposuna tampon konulmuþ oldu. Ama maç da iddialý hale geldi.
Ataðý baþlatmak, kurgulamak ve geliþtirmek konusunda Kayseri’nin daha çok “Takým oyunu” örgüsü içinde olduðunu söylemeliyiz. Beþiktaþ’ýn etkin olmasý, daha çok kiþisel yetenek farklýlýðýndandý. Mesela evsahibi hücum pres uygularken, Kartal’ýn böyle bir derdi yoktu. Bu yüzden, rakibi sahasýndan çýkarken ön direniþle karþýlaþmadý. Kayseri, Beþiktaþ’ýn üzerine gelirken engellere, barikatlara, zorlamalara takýlmýyordu. Kolay geliyordu ama, kolay geldiðini kolay da harcýyordu.
Beþiktaþ o denli müsrif deðildi. Ofsayt þüphesi içindeki golünü atarken, Almeida ve Oðuzhan’la farký çoðaltabilirdi de... Fernandes, son haftalardaki vurdum-duymaz tavýrlarýndan kendini epeyce sýyýrmýþ, maça katký saðlamak isteyen belirgin bir heves içindeydi. Eski günlerindeki gibi miydi? Asla deðildi ama, o yola doðru adým atmýþtý. Buna da þükür!
***
Maçýn daha baþlarýnda, Olcay’ýn penaltý beklentisi uyandýran bir pozisyonu vardý. Bence bir þey yok... Gerçi cezaalanýna girmeden önce formasýnýn kolundan biraz çekildi ama, penaltý bölgesinde durum temizdi. Devam kararý doðru, fakat ayný Olcay’ýn attýðý goldeki ofsayt çaðrýþýmlý pozisyonu tartýþmalýydý. Ancak hemen ilave edelim, gol tartýþmalý olsa da; Beþiktaþ’ýn öne geçiþi adaletsizlik deðildi. Galip duruma geçmeyi, (O ana kadar ki net pozisyonlar açýsýndan) rakibinden daha fazla hak eden bir görüntü içindeydi.
Kayseri de bu haklýlýðý, ikinci yarý baþlar baþlamaz hissetirmeye ve puan talep etmeye baþladý. Tehlikeli sokuluþlar yaptý. Oyuna ortak oldu. Ama maçýn sonunu getiremedi. Çünkü Beþiktaþ; baský yediði bu anlarda attýðý ikinci golle, yeni bir beraberlik riskine izin vermedi.
