Ömer Laçiner, “Erdoðan ve AKP iktidarý 15 Temmuz sonrasý sürecin þu ilk etabýnda en kazançlý taraf olarak görünüyor” diyor.
208 kiþi öldürülmüþ.
Meclis binasý bombalanmýþ.
Cumhurbaþkaný’nýn kaldýðý otele “kamikaze saldýrýsý” düzenlenmiþ.
Sosyalist teorisyen Ömer Laçiner, “at yarýþý” yahut “futbol maçý” yorumu yapar gibi, soðukkanlý ve ruhsuz ifadelerle, kimin “en kazançlý” çýkacaðýný anlatýyor.
Soyadýný deðiþtirsin bu arkadaþ; “Üründül” yapsýn... Ama Ömer Üründül’e de haksýzlýk olur. Ömer Üründül dâhil, hiç kimse, bu kadar katý, bu kadar pervasýz, bu kadar vicdansýz olamaz. (Ýþbu Laçiner, 7 Haziran seçimi öncesinde, bir FETÖ kanalýna çýkýp, yüzde 40’ýn üzerinde oy almasý durumunda, Erdoðan’ýn “demokrasi dýþý” yollarla mutlaka indirilmesi gerektiðini söylemiþ bir demokrattýr.)
Devam ediyor teorisyenimiz: “15 Temmuz darbesinin kim(ler) tarafýndan nasýl planlandýðýna ve icra sürecinde nelerin olup bittiðine dair bilgilerimiz þu anda haliyle yetersiz ve muðlak.”
Öyle ya, “haliyle yetersiz ve muðlak...”
Bu darbenin bir FETÖ giriþimi olduðunu, tank içinde asker kamuflajýyla ele geçirilen mülaaneci polis adeta haykýrýyor ama Ömer Laçiner sosyalistimiz ele geçen bilgileri “haliyle yetersiz ve muðlak” buluyor.
Ýcra sürecinde nelerin olup bittiðinden de haberi yokmuþ.
Hiç gazete okumuyor Ömer Laçiner sosyalistimiz, hiç televizyon izlemiyor; “icra sürecine” iliþkin ortaya çýkan binlerce belge ve görüntü ona hiçbir þey anlatmýyor; haliyle nelerin olup bittiði konusunda fikir sahibi olamýyor.
Buna da þükretmek lazým...
Baþkasýnýn “düþmüþlüðüne” yönelik çirkin ve “pornografik” meraký yüzünden, “Görüntü isterim, görüntü” diye tutturmuþ, görüntüyle desteklenmeyen taciz haberlerinin kafadan yalan olduðuna inandýrmaya çalýþmýþtý...
Pekâlâ, “Ne darbesi? Görüntü isterim, görüntü” diye tutturabilirdi ve ortadaki binlerce belge ve görüntüye raðmen ikna olmama hakkýný kullanabilirdi. Þükür darbeyi görmüþ ama failleri göremiyor. Baksa görecek. Bakmýyor.
Devam ediyor Ömer Laçiner sosyalistimiz ama bu kadarý kifayet eder. Sýkýldým ayrýca... Jurassic Park’ýn diðer sakinlerine uzanalým ve bakalým onlar neresinden görmüþ darbeyi? Ýcra sürecinde olup bitenlerden ne ölçüde haberdarlarmýþ!
Metin Münir, ilk gün, sýcaðý sýcaðýna, “Erdoðan kurtuldu, Türkiye battý” diye yazmýþtý. Hasan Cemal de, çarenin darbe olmadýðýný söylemiþti. Erdoðan’dan kurtulmamýza çare olsa, darbe kabul edilebilirmiþ gibi...
Murat Belge’nin ne demeye çalýþtýðýný anlayamadým. Yazýsýnýn baþlýðýný “Giriþim” koymuþ. Tamam, ironi yapýyor, anlýyoruz ama o kadar insanýn kaný üzerinden bunu yapmak biraz acayip kaçmýyor mu? Hem nasýl bu kadar soðukkanlý olabiliyor? (Murat Belge, “giriþim”de bir FETÖ baðlantýsý görememiþ. Ýddialarý zorlama buluyor. Ayný Murat Belge, iki gün sonra, dayanamayacak, darbeye direnen yýðýnlarý, “saldýrmak için hedef arýyorlar” diye suçlayan daha az ironik ama daha çok vicdansýz bir yazý yazacaktýr. 208 kiþinin kim tarafýndan öldürüldüðünü ise hiç sorgulamayacaktýr.)
Oya Baydar ne diyor?
Oya Baydar “cihatçý güruh ve ak saldýrganlar tarafýndan kýrbaçlanan, linç edilen zavallý erleri” yazýyor ama hoca efendisinin iþlediði cinayeti (katledilen 208 kiþiyi) görmüyor. (Darbeye direnen onurlu insanlar Oya Baydar’ýn gözünde “cihatçý güruh” ve “ak saldýrgan.” Ayrýca “kýrbaç” nereden çýktý? Bu da sosyalistlerimizin bir fantezisi herhalde.)
Hasan Cemal, ilki kesmemiþ olacak ki, ikinci yazýyla “çare” meselesine devam ediyor.
Bir sürü þey anlatýyor, bizi Hitler Almanya’sýna filan götürüyor, aklýmýzý tavana fýrlatacak yorumlar yapýyor, “tank sesiyle gelen darbelere” karþý olduðu gibi, “seçim sandýðýndan çýkmýþ sivil darbelere” de karþý olduðunu söylüyor. Anlattýklarýnýn toplamýndan çýkardýðýmýz sonuç þu: Hasan Cemal’e göre çare (yine) darbedir.
Bir de Hakan Aksay diye bir zat var. Tolstoy’dan, Dostoyevski’den filan anlayan bir arkadaþ bu...
O da diyor ki, “Erdoðan giderse yerine daha beteri gelebilir...”
Daha beterinin gelmeyeceðine garanti verilse, Hakan Efendi darbeyi yanlýþ bulmayacak.
Devam etmek isterdim ama yer kalmadý.
Galiba sabrým da kalmadý.
