Yalnýzlýk, modern zamanlarýn aþmakta en çok zorlandýðý problematiklerden. Bir paradoks gibi duruyor; hem iletiþimin en hýzlý ve yaygýn olduðu küresel bir çevrimin içindeyiz, hem de yapayalnýzlýðýn neredeyse en dibinde sürçüyor ayaklarýmýz... Envai çeþit sosyal etkinlikler, profesyonel hobi destekleri, tutulduðumuz tüketim çýlgýnlýklarý, hatta savaþlarýmýz, bize onur bahþeden kutlu davalarýmýz bile, içimizdeki yalnýzlýk ve kopukluk hissini bir türlü gideremiyor tam anlamýyla...
Ve arkadaþ... Yalnýzlýkla baþetmede, insan olmaya has temel kaygýyý yatýþtýrmakta can simidi gibidir o. Dýþarýdan içimize doðru iþleyendir o, selamdýr, nefestir, ýslýktýr, týkýrtýdýr, hýþýrtýdýr o.
Sadece çocuklar üzülmez arkadaþlarýný kaybettiklerinde. Hatta yaþ ilerledikçe arkadaþa veda diyebilirim ki; ölüme benziyor.
Tarkovski’nin filmleri çoðu kiþinin aksine, bana huzursuzluk verir, sanki hava serinler, sanki birisi zorla çýkartýr sýrtýmdaki hýrkayý, sanki kar yaðar seyrettiðim sessiz yalnýzlýktan bana... Biraz þom aðýzlý; “gençlere tavsiyem...” diyor bir röportajýnda “yalnýzlýða alýþtýrsýnlar kendilerini”... O böyle uzak yol kaptanlarýna has kaç kere gittim de geldim edasýyla konuþurken, yine kar yaðýyor bana oysa, arkadaþlarým keskin bir tipide, tek tek yitip gidiyor...
***
“Allahým... Hatalarýmý, kar ve dolu suyu ile yýka... Beyaz bir elbiseyi temizlediðin gibi kalbimi de hatalardan temizle... Benimle hatalarýmýn arasýný, doðularla batýlarýn arasý gibi uzak kýl...”
Son kýsmýný iktibas ettiðimiz Hz. Aiþe’den rivayet edilen bu dua, bilinen ve itibar edilen hadis mecmualarýnýn hemen tümünde yer alýr. Kalbin yýkanmasýndan, kalbe yaðacak kardan doludan bahsettiði içindir belki, kadýnlarýn ve çocuklarýn çok sevdiði bir dua olduðunu söyler pek çok yazar... Biz buna hayreti de ekleyebiliriz. Kar ve dolu, çöl ikliminin Mekke ve Medine’sinde sýkça rastlanan hava þartlarýndan olmadýðý için... Hatta tek baþýna yaðmur bile, apaçýk bir hayrettir, sevinçtir oralarda... Resulullah’ýn (sav) yaðan yaðmur esnasýnda dýþarý çýkýp çocuklarla birlikte yürüdüðü, baþýndaki sarýðý çözerek, saçlarýný yaðmura saldýðý, avuçlarýna dolan yaðmur taneleri için gülümseyerek; “ Rabbimizin katýndan az evvel indi” dediði anlatýlýr...
O, “içimizden” birisiydi. Allah’ýn selat ve selamý üzerine olsun. Bizler gibi sevinip, bizler gibi mahzun olurdu, zaman zaman kaygýlanýr, her halinde sabýr, her halinde alçakgönüllülük, her halinde nimete þükür, hamd ve hayret taþýrdý... Onu düþünüp hatýrladýðýnda, insanýn kalbine sanki yaðmur yaðýyor. Ne kadar hatalara batýk olsak, ne kadar kusurumuz, piþmanlýklarýmýz, eksiðimiz, mahcubiyetimiz olsa da, kalbe yaðan hasret, sýzý, incecik görünmez ipliklerle baðlýyor sanki kalbimizi O’na... “ Rabbinize alçakgönüllüce ve için için dua edin. Çünkü O, haddi aþanlarý sevmez” diyor Araf Suresi 25. ayette. Yüreðin ta derinlerinden seslenebilmek Allah’a. Kimseciklere iþittirmeyi murad etmeden, içinize iþlemiþ olaný, sadece O’na arz etmek, sadece O’nunla baþ baþa kalarak kalbi Allah’a açmak...
***
Kolay bir þey deðil, kalbi kar ile dolu ile yýkayabilmek. Kirlenmiþ tozlanmýþ elbisesini kalbin, aðartabilmek kolay deðil. Orada derin bir yalnýzlýkla sýnanmak var. O yalnýzlýðý bir Allah biliyor bir de sen. Kendinle baþ baþa kalýþ. Bütün seslerin ötesinde, bitiminde, sessizce kendine bakýþ, süzmek, seyretmek, nazar etmek kendi kendine... Ýrtibatsýzlýk her þeyden. O irtibatsýzlýktan, arkadaþsýzlýktan, acziyetten, çaresizlikten, bambaþka bir irtibat yolu çýkarabilmek. Allah’ýn huzurunda olduðunu keþfedebilmek. Sonra, seslerin, renklerin, kokularýn, çocuk kahkahalarýnýn, tüm hikayelerin, hasýlý hayata dair tüm cilvelerin sana bahþedilmiþ birer hediye olduðunu fark ediþ, gafletin ve uykunun bile saðlam birer kaygý giderici kozalar olduðunu... Arkadaþýnýn tebessümüne iliklenmiþ cennet hayalinin, yine ayný arkadaþýný kaybettiðinde kalbini delecek cehennem koruna nasýl da dönüþtüðünü... Hayretle seyretmek... Hadlerini, sýnýrlarýný, küçüklüðünü fark ediþ. Hiçbir þeye gücünün yetmediðini, baþka bambaþka, büyük çok büyük bir iþin içinde olduðunu. Biliþ. Herkes gider, bir Allah’týr gitmeyen. Deyiþ.
Kalbe kar yaðdýðýnda...
