Baþlýða sýðmadýðý için yeniden yazacaðým; kendilerini “medeni batý” olarak tanýmlayanlarla iyi geçinmek için ille kendimizden-deðerlerimizden mi vazgeçeceðiz!
GEÇMEYECEÐÝZ! DAHA ÇOK “BÝZ” OLACAÐIZ!
Sevgili dostlar, bu ülkede çok ilginç arkadaþlar var, YABANCILAR ile iyi geçinmek adýna “özümüzden” vazgeçmeye hazýrlar... O kadarla da yetinmiyorlar; “HER YAPTIÐIMIZ HATTA VARLIÐIMIZ ÝÇÝN” özür dileyelim noktasýndalar... Susalým, konuþmayalým, ezilelim hatta BÝZ olmayalým ve bizi sevsinler! SEVMESÝNLER!
Sevgili dostlar, orada, burada, þurada deðil, bu zihniyette olanlar her yerde yüzyýllardýr varlar ve malesef her yerde her zaman olabilirler... Bu noktada özellikle son dönemde “BATI uyarlamasý” bazý arkadaþlarý görünce bunlara ve özellikle kamuoyuna karþý bazý tespitler yapmak istiyorum...
1- Medeniyetimiz kendine “batý” diyenler gibi “Yunan-Hýristiyan” sentezi deðildir ve asla o etkiye girmeyecektir!
2- Medeniyetimiz ve coðrafyamýz ÜMMETÝMÝZ, MÝLLETÝMÝZ dinamikleri ile “kendi özümüzü” yansýtýr ve AB gibi yapýlar içinde “eritmeye” çalýþanlar hava alýrlar!
3-Türkiye Cumhuriyeti, bu coðrafyanýn “direði”, mazlumlarýn “garantisi”, “kimsesizlerin kimsesidir”!
Sevgili dostlar, bu tespitler sonrasý yukarýda tarif ettiðim arkadaþlara ve özellikle yabancýlarla iyi geçinmek için YOK SAYILMAYI “dünya ile entegrasyon” sananlara, birkaç çift sözüm var; VAR OLMAK, BÝZ OLMAK, AYAÐA KALKMAK istediðimiz için ne dileyeceðimiz bir özür, ne de ödeyeceðimiz bir bedel var! Analarýmýzý, babalarýmýzý, kardeþlerimizi katledenlere, BÝZ olmamýzý engellemeye çalýþanlara karþý yaptýðýmýz her harekatýn sonuna kadar arkasýndayýz ve bunun için boynumuzu eðecek tek bir gerekçe bile olamaz... Bu yolda þehit olan ecdadýmýzý þanla, minnetle, özleyerek anýyoruz... Rahat uyuyun, bu canlar bedenden çýkmadýkça “medeniyet dediðin tek diþi kalmýþ canavar”, NE KADAR DEVÞÝRÝRSE DEVÞÝRSÝN, bizi yere baktýramaz... Yaþasýn haklý davamýz... Yaþasýn geçmiþimize, geleceðimize, COFRAFYAMIZA SAHÝP ÇIKMA MÜCADELEMÝZ... YAÞASIN TAM BAÐIMSIZ BÜYÜK TÜRKÝYE!
Sonuç: VAROLMA dinamiðini, “diðerlerine sevimli olarak kendinden vazgeçmek olarak” algýlayan kafalar, þunu çok iyi bilsinler; sevsinler diye baþýný uzatýr ve dik duramazsan baþýný alýrlar...
SON SÖZ: BÝZÝ “BÝZ OLARAK” kabul edip, saygý duyanla yol yürürüz, bizi “devþirmeleri” vasýtasýyla her alanda yönlendirdiðini sananlarla da mücadelemiz can bedenden çýkýncaya kadardýr, BU BÖYLE BÝLÝNE!
