Bazý ilginç arkadaþlar var, Avrupa ile iyi geçinmek adýna “HER YAPTIÐIMIZ HATTA VARLIÐIMIZ ÝÇÝN” özür dileyelim noktasýndalar...
Orada, burada, þurada deðil, bu zihniyette olanlar her yerde varlar, olabilirler...
Bu arkadaþlara özellikle yabancýlarla iyi geçinmek için YOK SAYILMAYI “dünya ile entegrasyon” sananlara birkaç çift sözüm var; Kýbrýs’ta ne dileyeceðimiz bir özür, ne de ödeyeceðimiz bir kuruþ tazminat var... Kardeþlerimizi katledenlere karþý yaptýðýmýz harekatýn sonuna kadar arkasýndayýz ve bunun için boynumuzu eðecek tek bir gerekçe bile olamaz... Bu yolda þehit olan ecdadýmýzý þanla, minnetle, özleyerek anýyoruz... Rahat uyuyun, bu canlar bedenden çýkmadýkça “medeniyet dediðin tek diþi kalmýþ canavar”, NE KADAR DEVÞÝRÝRSE DEVÞÝRSÝN, bizi yere baktýramaz...
Yaþasýn haklý davamýz... Yaþasýn geçmiþimize, geleceðimize, COFRAFYAMIZA SAHÝP ÇIKMA MÜCADELEMÝZ...
Son söz: Lafý hiç uzatmaya gerek yok! VAROLMA dinamiðini “diðerlerine sevimli olarak kendinden vazgeçmek olarak” algýlayan kafalar þunu çok iyi bilsinler; sevsinler diye baþýný uzatýr ve dik duramazsan baþýný alýrlar... Aynen atalarýmýza defalarca yaptýklarý ve hala bizlere yapmaya çalýþtýklarý gibi... BÝZÝ “BÝZ OLARAK” kabul edip saygý duyanla yol yürürüz, bizi “devþirmeleri” vasýtasýyla her alanda yönlendirdiðini sananlarla da mücadelemiz can bedenden çýkýncaya kadardýr!
