CHP, özellikle AK Parti döneminde siyasi bir bocalama yaþýyor.
Çünkü seçmendeki muhafazakârlaþma eðiliminin yaný sýra, çýtanýn da yüzde 50’ye yükselmesi, partilere; toplumun tamamýný kucaklama zorunluluðunu getirirken, Kýlýçdaroðlu ise tam aksine CHP’yi kendisine sadýk bir “Tunceli Partisi” konumuna düþürdü, sonra da karþý mahalleden kiraladýðý adaylarla sonuca ulaþmaya çalýþtý.
Ýlk defa þehre gelen amca, yaþlý bir teyzenin bindiði asansörden biraz sonra genç ve güzel bir kýzýn çýktýðýný görünce, “Tüh, keþke bizim kocakarýyý da getirip þuna bindirseydim” diye hayýflanmýþ.
Bu amcanýn hesabý gibi Kýlýçdaroðlu da kestirmeden sonuca ulaþmak istedi ama “Alt tarafý baðlar gazeli, üst tarafý bahar güzeli” bir aðaç misali, bu göstermelik gayretler, “ezan düþmaný parti” imajýný deðiþtirmeye yetmedi!
Anlayacaðýnýz, “Kem alet ile kemâlât olmuyor”du.
“Kem alet” malumdu ama “kemâlât”ýn, çakma muhafazakar Muharrem Ýnce ile gelmeyeceði de malum oldu.
Öte yandan Trabzonlu bir aileden olan Ekrem Ýmamoðlu, kökeni itibariyle; muhafazakarlýk gibi sýfatlarýn, (mevcut CHP yönetimi ve ortada görünen alternatiflerin aksine) üzerinde sýrýtmadýðý bir isim gibi görünüyor.
Nitekim 2014’te Beylikdüzü Belediye Baþkanlýðýný, bu görüntüsü ile kazandýðý biliniyor.
Zaten bu yüzden de, “Milletten nasýl oy alýrýz” toplantýlarýnda Ýmamoðlu’nun fikirlerine baþvuruluyor.
“Muhafazakârlýk ve CHP” bizim için; cem-i zýddeyn anlamýna gelse de, 90 yýldýr “gizli iktidar” olmanýn cazibesiyle, toplumdaki deðiþimi ýskaladýðý için çakma ve ithal muhafazakârlardan bile medet uman bir parti için bir çözüm olarak görülüyor olabilir.
Gerçi, müteahhit olmasý sebebiyle gerek öncesi ve gerekse baþkanlýðý döneminde, özellikle imara dayalý rant konusunda, hakkýnda çok sayýda yolsuzluk iddiasý bulunuyor ama bu durumun CHP için bir engel teþkil edeceðini sanmýyorum.
Kifayetsiz liderler “saltanatýný yýkacak ‘Musa’ya engel olabilmek için, doðan bütün erkek çocuklarý öldürten Firavun” psikolojisiyle hareket eder.
***
Bugün hiçbir anket CHP’nin Ýstanbul’u alacaðý yönünde bir veri ortaya koymuyor.
CHP boþuna düne kadar “Anayasaya aykýrý” dediði ittifaklar peþinde koþmuyor.
Kaldý ki, liderliði kaçýrmamak için Türkiye’yi bile gözden çýkarabilen bir Kýlýçdaroðlu, koltuðuna yönelen bir “tehdidi” bertaraf etmek için Ýstanbul’u çok rahat feda edebilir.
“Yok artýk” diyenlere, Cumhurbaþkanlýðý seçimlerinde Muharrem Ýnce’nin; CHP’den fazla oy almamasý için harcadýðý çabayý hatýrlatýrým.
Ayrýca Kýlýçdaroðlu gerçekten Ýstanbul’u almak istiyorsa, rüþtünü ispatlamýþ olan Muharrem Ýnce’yi neden aday yapmýyor?
Kýlýçdaroðlu, FETÖ tarafýndan formatlanmýþ biridir, “tehlike”yi önceden sezmesini ve ezmesini iyi bilir.
Þimdiye kadar kendisine rakip olmayý býrakýn, karþý çýkanlara bile neler yaptýðýný dikkate alýrsanýz, bu tespitimizin isabeti daha iyi anlaþýlýr.
O rahatlýkla, “Ýstanbul çok önemli, Ekrem kardeþim de çok deðerli” diye peþrev çeker, sonra “Gel buraya Ekrem” der ve sonra da kazanamamasý için elinden geleni yapar.
Böylece karþýsýna çýkma ihtimali olan bir ismi daha “ince ince” doðrayýp kenara atar.
Sahi, Muharrem Ýnce kývrým kývrým kývranýrken, Ekrem Ýmamoðlu neden böyle büyük bir fýrsatý teperek, “Bana büyükþehir büyük gelir, Beylikdüzü yeterlidir” diyor acaba?
