Cruyff’lu Hollanda hiç dünya kupasý kazanamadýðý için; Cruyyf’un büyük futbolculuðu kabullenilse de, ne Pele ne Maradona ile kýyaslanmadý. Çünkü yazýlý olmayan kural; “Ýkon olmak istiyorsan, bir dünya kupan olacak” der... Messi üçüncü kez katýldýðý finallerde, bu hedefe ulaþmak istedi. Ama geçmiþ maçlarda bunu hakedecek performanstan epey uzaktý. Bu kez fýrsatý kaçýrmamak için epey uðraþtý. Daha istekliydi.
Maç, bir finalin sahip olmak istediði özelliklerin bir çoðunu içinde barýndýrdý. Sýkýcý, sakin, temposuz bir mücadele deðildi. Almanlar daha dikkatli, Arjantin daha deliciydi.
Almanlar için dikkatli dedik ama, Kroots kalecisine yaptýðý geri pasta, topu rakibe hediye etti. Neredeyse takýmýný yakacaktý. Bu arada Alman Hoewedes’in rakibine savurduðu sert ve kasýtlý tekme, aslýnda bir kýrmýzý kart davetiydi. Ama hakem “Almanlar iyi çocuktur” deyip, pozisyonu hoþgördü.
35. dakikada oluþan bir pozisyonda bir kiþi eksik kalsa, Almanya’nýn oyun kurgusu mecburen deðiþirdi. Hakem büyük avantaj saðladý. Olmaz!
Ýtalyan hakem Rizzoli; kaleci Neuer’in Higuain’e yaptýðý açýk ve çok sert faulu de, anlaþýlmaz þekilde karþý tarafa verdi. Rezalet.
***
Arjantin, geçmiþ maçlarýndan daha derli toplu, daha istekli ve daha rahatsýz ediciydi. Hatta tehditkardý... Almanya maçýn normal süresinde güç anlar yaþadý. Panzerler ilk kez savrulma emareleri gösterdi. Savunmada açýklar verdi. Almanlarýn maçlarýnda sýklýkla görülmeyen bir dikkat daðýnýklýðý ve odak kaymasý vardý. Açýkçasý yadýrgadýk.
Ama uzatma dakikalarý, bildik Alman düzeni için uygun bir atmosfer getirdi. Yüksek kondisyon avantajý, kendini gösterdi. Arjantýn bu süreçte biraz zorlansa da gene diklendi. Almanya, son anlarýn takýmý olduðunu bir kez daha belgeleyerek, þok golle þampiyon oldu.
