Rahmetli Necip Fazýl’ýn, “Müslümanlýðý tanýmadan önce Müslümanlarý tanýsaydým, Müslüman olmazdým” þeklinde bir deðerlendirmesi vardý.
Necip Fazýl, bu deðerlendirmesinde haksýz mý?
Müslüman aleminin gýpta edilecek, imrenilecek, sempati duyulacak hali var mý?
63 ülkeden ve 1 milyar 600 milyon nüfustan oluþan Müslüman alemi, 80 milyonluk Almanya kadar bile üretim yapamýyor.
Peki Müslüman alemi ne yapýyor?
Müslüman alemi habire birbirini yiyip tüketiyor.
Oysa camilerde sürekli “Müslümanlar kardeþtir” diyen vaazlar veriliyor.
Kardeþlik hukukundan bahsediliyor.
Ancak Müslümanlar birbirlerini boðazlýyor.
Hadi geçtik geçmiþte Müslümanlarýn birbirlerini boðazlamalarýný; bugün de Müslümanlar birbirlerini boðazlýyor deðiller mi?
Mesela Suriye’de olduðu gibi.
Mesela Yemen’de olduðu gibi.
Baþka örnekler de vermek mümkün; ama bu kadarý yeterli.
Bakýn Yemen’de Müslüman’ýn Müslüman’ý boðazlamasý sürerken, insanlar açlýktan ölme noktasýna geldi.
Yemen Birleþmiþ Milletler Koordinatörü, “Ülkenin her yerinde çocuklar açlýktan ölüyor” dedi.
Yine Suriye’deki boðazlaþma sonucunda süt içmesi gereken bebekler kan kustu.
Narkozsuz ameliyat edilen minicik çocuklarýn feryatlarýný saðýrlar bile duydu.
Müslüman’ýn Müslüman’a yaptýðý zulme, vahþete, neredeyse dünyanýn en vahþi hayvanlarý bile gözyaþý döktü.
Suriye’de, Irak’ta birbirlerinin kalbini, ciðerini söküp kanlý kanlý yiyen Müslümanlar bile görüldü.
“Müslüman Müslüman’a neden böyle yapýyor” diye sorunca da her Müslüman kendine göre bir gerekçe buluyor.
Kimi “Onlar Þii” deyip Þiileri suçluyor.
Kimi “Onlar Sünni” deyip Sünnileri suçluyor.
Hatta Müslümanlar Müslümanlarý Müslüman olmamakla suçluyor!
“Adý üstünde Ýran Ýslam Cumhuriyeti” diyorsun; kimileri “Onlarýn ki Ýslam deðil” diyor.
“Suudi Arabistan þeriat devleti” diyorsun; kimileri “Onlarýn ki þeriat deðil” diyor.
“Taliban medreselerde eðitim görmüþ öðrencilerdir ” diyorsun; kimileri “Onlarýn öðrendikleri Müslümanlýk deðil” diyor.
“Müslüman’ým” diyenler, kendi dýþýndakileri Müslüman’dan saymamakta.
Ýslam alimleri, ilahiyat profesörleri bile böyle davranmakta.
Birbirlerini Ýslam dýþý, Müslümanlýk dýþý olmakla suçlamakta.
Zaten hiçbirinin anlattýðý Ýslam, Müslümanlýk, diðerinin anlattýðýna uymuyor.
Herkes kendi yaþam tarzýna göre bir Ýslam, bir Müslümanlýk anlatýyor.
Herkes nasýl yaþýyorsa, öyle inanýyor.
Bir çeþit deðil binbir çeþit Ýslam, binbir çeþit Müslümanlýk ortaya çýkýyor.
Ve sonuçta Müslümanlar Müslümanlara düþman gözüyle bakýyor.
Ve sonuçta Müslümanlar Müslümanlarý boðazlýyor.
Müslümanlarýn birbirlerini boðazlamasýný durdurmak için, Müslüman ülkeler kýlýný bile kýpýrdatmýyor.
Ýþte Müslüman alemi bu durumda bulunuyor.
Ondan sonra da camilerde “Müslümanlar kardeþtir” diyen vaazlar veriliyor.
Kardeþlik hukukundan bahsediliyor.
Görünen o ki Müslümanlar kardeþ deðildir; menfaatler kardeþtir!
Müslüman aleminde kardeþlik hukuku deðil, menfaatçilik hukuku geçerlidir.
Müslümanlar menfaatlerine göre hareket etmektedir.
Müslüman alemi adeta “Menfaat söz konusuysa kardeþlik teferruattýr” demektedir!
