Louis Aragon, çok sevdiði eþi Elsa için yazmýþtý ‘Mutlu Aþk Yoktur’ þiirini...
Çok sevdiði eþiyle evlenmiþ, eski bir deðirmeni kendilerine ev haline getirmiþ bir çiftin eþi neden “Mutlu aþk yoktur” diye þiir yazmýþ olsun ki? Bu soru yýllar sonra soruldu Aragon’a, o da çok ilginç bir cevap verdi: “O þiir yazýldýðý yýllarda Paris Nazi iþgali altýndaydý, toplumsal mutsuzluðun olduðu bir yerde bireysel mutluluk olamaz diye düþündüm ve þiiri öyle yazdým.”
***
Geçenlerde bir kýz çocuðu geldi Ýstanbul’a, adý Ahed Tamimi... Bir Ýsrail askerine yumruðunu sallayan küçük bir kýz olarak tanýdýk onu biz. Ahed dedi ki “Salýncaða binerken çevremde eli silahlý Ýsrail askeri görmek istemiyorum...”Bir kýz çocuðunun tek hayalini bu hale getirebilmiþ bir dünyada yaþananlar deðiþmedikten sonra takvim deðiþmiþ ne gam...
***
Ne çok katliam gördük bu sene, ne çok acýya tanýklýk ettik. Hadi memleketi Suriye’den ailesiyle Türkiye’ye kaçmak zorunda kalan, mülteci kampýnda yaþayan bir kýzýn gözünden bakalým yeni yýla. Okul, arkadaþlar, oyuncaklar, mahalledeki tanýdýklar, komþular geride kalmýþ, evine ne zaman döneceði belli olmayan bir kýz çocuðu...Yýlbaþýnda atýlan havai fiþek sesinden korkanlar, savaþ uçaklarýnýn bombaladýðý, topçu ateþine maruz kalan bir þehirden kaçýp gelen bir çocuðu ne kadar anlayabilirler?
***
Mynmar’da yol edilmek istenen Arakan Müslümanlarý’ndan bir çocuða da anlatasýnýz yeni yýlý,
Amerika’da bir psikopatýn bastýðý okulda ölümden þans eseri dönen ama arkadaþlarý gözünün önünde katledilen çocuða da... Hoþ yeni yýlý hiç göremeyecek çocuklara bakacak olursak bunlar þanslý sayýlacak çocuklar...Ýzmir’de çocuk parkýnda kör kurþuna giden Umut, dün yazdýðým 14 yaþýnda evlendirilip, 15’inde döndüðü baba evinde tecavüze uðrayýp töre diye öldürülen kýz çocuðu... Hayatta kalmayý þans haline getirdik birçok çocuk için, farkýnda olan var mý?
***
Takvimde günler deðiþirken hiç, aylar deðiþirken biraz, yýllar deðiþirken ise büsbütün bir muhasebe yapar insan... Kendi tarihimiz ya da talihimize bakmak yeter mi acaba?
Adý, milliyeti, ne olursa olsun eðer bir çocuðun en büyük rüyasý silahlý askerlerin olmadýðý bir ortamda salýncaða binmekse vay halimize... Yok saymak mümkün elbette ama ben bir kez daha sorayým, böyle bir dünyada mutlu bir aþk ya da yýlbaþý olur mu?
