O zamanlar kýzýmýzýn müzik tutkusunun farkýnda deðiliz. Meðer yavrucak içinde bir besteci barýndýrýrmýþ. “Ýlk bestesini yaptýðýnda beþ yaþýndaydý” diyemiyorduk nazar ederler diye. Ama bu çocuk beþ yaþýnda týngýr mýngýr çalýyordu bir þeyler.
Flüt ile baþladý. Sonra eline ne geçerse çalarak yol aldý. Baþka bir çocuk olsa ders aldýrmak, hoca tutmak lazým gelirdi. Biz hiç öyle þeyler yapmadýk. Lüzum da yoktu yani.
Kýzýmýzýn müziðe yeteneði vardý ama okumada gözü yoktu. Okul ona iþkence gibi geliyormuþ. Ama yeni besteleri için bu acýya katlanýyormuþ. “Havan batsýn kýz beste yapmak için okula gidilir mi?” demiþtim de “...bir sanatçýyla ayný evi paylaþmak sizi zorluyor ama ne yaparsýnýz henüz kendi ayaklarým üzerinde duracak yaþta deðilim” demiþti. Susup kaldým diyemedim bir þey.
Okulda yýl sonu müsameresinde sahneye çýkacak, bir þeyler çalacaktý. Ama sahnede perde kapalý olsun istiyordu. Bedeniyle deðil eseriyle ön planda olacakmýþ. “Kýzým o sahnede ön planda olsan ne olacak el kadar salon zaten...” dediysek de dinletemedik. Müzikle uðraþmak insaný inatçý yapýyor herhalde dedik. Israr etmedik. Perde gerisinden gitar ve flüt çaldý. Dinledik. Alkýþladýk. Bir de kendini görseydik iyi olacaktý ama olmadý.
Sýnýfýný geçecek kadar not alýyor geri kalan vaktinde varsa yoksa müzik...O günlerde kýzýmýn kabiliyetini duyan bir kolej þöyle bir teklifle geldi. Kýzýmýzý tam burslu okutacaklar ve müzik kariyeri için yaz tatillerinde onu yurt dýþýna götürecekler.
Teklif cazip idi. Lakin bizim memleketi býrakýp Ýstanbul’a yerleþmemiz gerekiyordu. Çok düþündüm. Bir yanda kýzýmýzýn geleceði, diðer tarafta aile düzenimiz vardý.
“Kýzým sen ne düþünüyorsun” dedik. “Bu müthiþ bir teklif” deyince biz gemileri yakýp yola düþtük. Kaset çýkarýp þöhreti bulacak olan sanatçýnýn yorganý sýrtlayýp göçtüðü gibi Ýstanbul kapýlarýna dayandýk.
Ben iþ bulmak için epeyce uðraþtým. Ne kadar birikimimiz varsa tükettik. Sonunda iþ buldum. Kýzýmýzý kolej her sabah servisle evden alýyor. Öðleden sonra eve býrakýyor. Kýzýmýn müzik çalýþmasý gerekiyor malum. Ama kolej kýzýmýn müziðine bir katký saðlamýyor. Sadece müsamerelerde, kolejin tanýtým toplantýlarýnda çaldýrýyorlar o kadar. Ben bu gidiþe bozuluyorum ama yapacak bir þey yok. Göçü yükleyip gelmiþiz artýk ne gelirse baþýmýza katlanacaðýz.
Günler böyle geçip giderken kýzým sokaða çýkamaz oldu. Yeni arkadaþlar edinemiyordu. Arkadaþ bulmakta hep zorlanan kýzým burada da zor durumdaydý. Sokaktaki çocuklar onunla arkadaþ olsunlar diye çikolata daðýttým, beraber oynasýnlar diye oyuncaklar aldým. Ben ne yaparsam yapayým bir türlü çocuklar ile kýzým arasýnda arkadaþlýk baðý tesis edemedik.
Sokaða çýkamayýnca acaba okulda arkadaþý var mý diye sorduk. Okulda da kýzým bir köþeye çekiliyor, sessiz sedasýz derslerin bitmesini bekliyormuþ.
Okul çýkýþýna eve kapanan kýzým eskisi kadar müzikle de ilgilenmiyordu. Sürekli tabletle uðraþýyor. Televizyon kuþu gibi o kanaldan bu kanala konarak saatler geçiriyordu. Biz anladýk ki çevresi deðiþince kýzým tabiattan saksýya alýnan çiçek gibi solmuþtu. Ne yapalým diye epeyce düþündük. Hatta geri dönmeyi bile göze aldýk. Ama bizim memlekete dönüþümüz meseleyi çözer mi emin olamýyorduk. Deneyip görelim dedik. Ýki haftalýk bir izinle memlekete geldik. Kýzým eski arkadaþlarýný bulunca yumak bulmuþ kedi yavrusu gibi sevindi, oynadý epeyce. Ses çýkarmadýk deþarj olsun istedik. Gurbette iþlerimizin nasýl gittiðini soran akrabalara durumu anlatýnca biri dedi ki “Bizim orada müzik öðretmeni bir kýzýmýz var. Adý Aysel, iþ bulamadý evde þimdilik. Belki yavrucakla ilgilenir.” Adresi alýp koydum cebime.
Tatil bitti döndük Ýstanbul’a. Ben hiç ihmal etmeden hemen Aysel öðretmeni buldum. Haným hanýmcýk bir genç kýz. Üstelik benim kýzýmla çabucak kaynaþtýlar. Baþladýlar çalýþmaya.
Bizim için Aysel Haným bir imkân oldu. Artýk kolej çýkýþý eve gelmeden doðru Aysel Haným’a giden kýzým aradýðýný buldu. Biz de mutluyuz...
Ýstanbul’a alýþtýk. Öðretmeni bu gidiþle kýzýmýzýn büyük bir sanatçý olacaðýný söyledikçe ne iyi ettik de geldik diyoruz. Bir kapýyý kapatan Allah ötekini açýyor derler ya. Bize yeni kapýlar açýldý. Allah tüm bekleyenlere yeni kapýlar açsýn diyoruz her duamýzda...
