Dinleyip de hüzünlendiðiniz, sizi alýp eskilere ya da uzaklara götüren tek bir þarký bile yok mu? Ýster arabesk olsun ister pop ister protest, herkesin efkarlandýðý bir þarký vardýr.
Bir süredir “terör olaylarý yaþanýrken konser olur mu olmaz mý, müziðin sesi kýsýlýr mý kýsýlmaz mý?”tartýþmasý yapýyoruz.
Cuma akþamý Show Tv’de Cem Yýlmaz’ýn AROG adlý filmi ekrana geldi. Cem Yýlmaz’ýn kendi gösterilerini ertelediði bir dönemde ilginç bir film seçimi diye düþündüm.
Sonra Müzik Yorumcularý Meslek Birliði Baþkaný Burhan Þeþen’in sosyal medyada paylaþtýðý mesajý gördüm.
“Bizim þarkýlarýmýz AROG’dan daha mý komik?” diye soruyordu Burhan Þeþen, tüm konserlerin iptal edildiðini hatýrlatarak. Soru çok güzel, üzerinde de samimiyetle düþünmemiz lazým...
***
Önce en samimiyetsiz noktayý yazayým... Sosyal medyada durmadan ulusal yas çaðrýsý yapýp akþam evine gidince seyrettiði diziye dair twit atanlar var mesela.
Madem iddia ettiðin gibi yas tutuyorsun, o zaman televizyonunu da açmasana demiyor kimse. Demek dýþarýda yastaymýþ gibi dolaþýp evin içerisinde televizyon karþýsýnda eski tas eski hamam devam edenler var.
Konser iptallerine gelince burada bir noktanýn altýný çizmek lazým. Müzik sektörü aslýnda 3 ay para kazanýr o da yaz mevsiminde konserlerle...
Sadece sanatçýlarý düþünmeyin, orkestra elemanlarý, menajerler, ses ve ýþýk sistemleri, sistemlerin nakliyesi, kurulumu, konser alanlarý, her konserin yarattýðý gýda, içecek, otopark ekonomisi...
Yani 3-5 kiþiden deðil binlerce insandan söz ediyoruz. Bu iþin materyalist tarafý ve geçelim duygu tarafýna...
***
Terör eylemlerinde asýl amaç toplumu þiddet ve korkuya sevk etmektir.
Mesela Ýrlanda Kurtuluþ Ordusu IRA, bomba koyduðu binalarý tahliye etmeye yetecek bir süre öncesinde polise ya da medyaya ihbar ederdi. Bu sayede kan dökmeden toplumda istediði þiddet ve korkuyu yaratabildi.
11 Eylül saldýrýlarýnýn ardýndan New-York Belediye Baþkaný Giuliani teröre karþý boyun eðmediklerini göstermek adýna insanlardan yaþamlarýna ayný þekilde devam etmelerini istemiþti.
Müzikal ve tiyatrolarýyla ünlü Broadway’in perde kapatmamasýna gelince, iki dünya harbi, Vietnam ve Kore savaþlarý sýrasýnda da perdeler kapanmamýþtý. Amerika kendi ana karasýnda ilk saldýrýya uðradýðýnda da gelenek deðiþmedi.
Teröre “Hayýr bizim yaþam tarzýmýzý deðiþtiremedin” demek bir mesajdýr elbette ama verilmesi zor bir mesaj bu, o da kesin...
***
Sonuca gelelim... Bu ülke insaný sahtekar deðildir ama evde hayatýný deðiþtirmeyip saða sola yas çaðrýsý yapan sahtekarlar da yok deðil. Konserler bazen yitirilenleri anmak için de harika bir zemin hazýrlar.
Mesela Petkim 50. Yýl Konseri’nde bir gün önce ölen Kayahan anýlmýþtý binlerce kiþi bu sene.
17 Aðustos depreminin yýldönümlerinde Türkiye genelinde onlarca konser veriliyor ve hayatlarýný kaybedenler anýlýyor. Biliyorum zor hem de çok zor ama müzik hayattýr. Þehitler verilen bir günde kimse 9/8’lik þarký çalýp göbek atmaz.
Eðer ekranlarda komedi filmleri ve dizileri oynuyorsa, bazen acýyý bazen çaresizliði anlatan müziði susturmak kendimize verdiðimiz ceza olur...
