Nasýl baþlarsan öyle bitirirsin!

Galatasaray ve Beþiktaþ’ýn maçlara baþlarken takýndýðý miskin tavýrlara bakýn; bir de F.Bahçe’nin davasýna inanmýþ insanlarýn kararlýlýðý içindeki dinamizmine bakýn.. Arada daðlar kadar fark var.

 Sarý-lacivertliler; Bursa karþýsýna da “Çekil yolumdan” tehdidi ile baþladý. Hakemin baþlama düdüðü ile birlikte rakibine öyle yüklendiler ki; yeþil-beyazlýlarýn eli-ayaðý birbirine dolaþtý. Kuyt’tan yedikleri gol, iþte bu þaþkýnlýk anýnýn ürünüydü.

Futbolun lezzeti bu dinamizmdedir. Akýllý oynuyorum zannedip, futbolu soðuk oynayanlardan gýna geldi. Zaten onlar cezalandýrýlýyor.

*    *     *

Dün geceki F.Bahçe gibi süper bir baþlangýç yapmak elbette gözalýcýdýr ama; futbolun olmazsa olmaz kurallarýný da devre dýþý býrakmamak gerekir.  Bursaspor yediði baskýdan baþý dönüp sersemlese bile; o kontrol dýþý kalmýþ haliyle pozisyon buluyorsa, F.Bahçe’nin bir an durup “Nerede yanlýþ yapýyorum” diye düþünmesi de gerekir. Hücum ve savunma, birbirinden kopuk kendi baþlarýna hareket etmeye baþladýðýnda; baþtaki heyecan bazen insanýn kursaðýnda kalýr. Nitekim, ilk yarýda bayýltýcý bir baský kuran sarý-lacivertliler; onca kazandýklarý pozisyona raðmen, devre 1-1 bitebilirdi.

Yüksek düzeyde baský kurmak, birbiri ardýna pozisyonlara girmek, rakibi eziklik duygusu içine düþürmek; galibiyet için elbette gereklidir ama tek þart deðildir. Senden ürkmüþ olan rakip, üstüne geldiðinde kalende sýkýntý yaþýyorsan; savunmacýlarýn ara boþlukta rehavete düþüyor demektir. Bu olmaz! Çünkü o kadar iyi oynadýðýn halde, cezalandýrýlýrsýn.

Dün gece böyle bir þey olmadý ama, az kalsýn oluyordu

*   *  *                                      

Zaten maçýn ikinci yarýsý; panik duygusundan arýnan Bursaspor’un kendine geliþ anlarýna tanýk oldu. Bereket versin Sow, olasý sürpriz bir geliþme ihtimaline ikinci golle noktayý koydu. Takým rahatladý ama, önemli olan benzeri bir durumda ne yapýlmasý gerektiðinin önceden strateji haline dönüþtürülmesi...