Ýhram, mikat, tavaf, þeytan taþlama, Arafat.... Sembollerle örülü bir ibadet Hac. Çözdükçe, üzerine düþtükçe, katmanlarýný daldýkça size kendini açan, sizi size Müslüman kardeþlerinize ve Allah’a yaklaþtýran zor bir ibadet.
“Hac meþakkattir” dedirtecek kadar zor, Peygambere bile “Allahým onu bana kolaylaþtýr” dedirtecek kadar zor bir ibadet.
Hac yolculuðumuz baþladý, üç gündür Haccýn meþakkatinin provalarýný yapýyoruz. Artýk Hicaz’a varmak için uðrunda ölmeyi göze alacak bir zorluk yok belki, uçaða bindikten saatler sonra kutsal topraklara ulaþabiliyor bütün Müslümanlar; fakat zorluk orada baþlýyor, milyonlarca Müslüman ayý anda ayný mekanda iklimin ve kalabalýðýn bunaltýcýlýðýna sabýr göstererek ter döküyor, yoruluyor, bunalýyor. Hayatta karþýlaþabileceði her zorluðun bir numunesini orada tecrübe ediyor Müslümanlar.
Her an sýnanýyorsunuz; hijyen arýyorsanýz yok, konfor arýyorsanýz nafile, huþu içinde kendinizi soyutlayabileceðiniz bir atmosfer de yok orada. Bir dakika içinde 10 kiþi omuz vurabilir, secdeye vardýðýnýzda bir kardeþiniz baþýnýza bile basabilir; ama öfkelenmeyeceksiniz, of bile demeyeceksiniz.
***
Cuma namazý ma’þeri bir kalabalýkla kýlýndý. Vakit namazlarýnda Kabe’ye akan insan seli gerçekten görmeye deðer, ýþýða koþan petvaneler gibi müminler, Allahýn huzuruna akýn ediyorlar.
Arafat’ýn, Müzdelife’nin yanýnda lafý edilmez bir kalabalýktan söz ediyorum. Yaklaþýk 4,5 milyon Müslüman arefe günü Hac nasýl bir meþakkatmiþ idrak edecek, Vahfe’ye duracak ve baðýþlanma dileyecek.
Sonra þeytan taþlayacak, þeytanýný yani aslýnda kendi nefsini taþlayacak.
Helal olan þeylerin bile geçici olarak haram kýlýndýðý bir hal ihram. Ýhramdayken üzerine bastýðýn topraðýn hakkýný vereceksin, dalýndan yaprak bile koparmayacak, tek bir canlýnýn canýný yakmayacaksýn. Kimseyi incitmeyecek, tek kelime kem söz etmeyeceksin. Koku dahi sürünmeyecek, nefsinin arzuladýðý en masum güzelliklerden bile kendini mahrum býrakacaksýn.
Bir tür ölüm provasý...
4,5 milyon insan bir araya gelip de bunu baþarabilir mi? Baþarýyor iþte, normal þartlar altýnda boðaz boðaza gelebileceði halleri sabýrla, hatta gülümseyerek geçiþtirebiliyor.
Olabiliyor demek ki. Demek ki her þey aslýnda sende baþlayýp sende bitiyor.
Çünkü hac insanýn kendine yolculuðu, nefsinin en masum halleriyle bile yüzleþtiðin bir an.
***
Ayný zamanda kardeþine yolculuðun... Hiç tanýmadýðýn kardeþlerine yolculuk...
Günümüzde haccýn en deðerli anlamý da bu sanki. Hac bir meþveret, tanýþ olma, birlik olma hali. Ýttihad-ý Ýslam imkaný...
Farklýlýklar sadece tanýþmaya vesile. Ne kadýnsýn ne erkek, ne siyahsýn ne beyaz; ne Arapsýn ve Türk ne Acem; ne Þiisin ne Sünni. Bir ve ayný þeysin. Sadece tevhidin bir parçasýsýn.
Ýslam coðrafyasýný boþaltsan da Arafata taþýsan, Kabe’nin etrafýndaki halkaya katsan kim kimin boðazýný kesebilir, kim kimi incitebilir? Kim kime üstünlük iddia edebilir?
IÞÝD olur mu mesela, ya da Boka Haram...
Bugün Müslümanlarýn içine düþtüðü fýraklarýn, nifaklarýn, bozgunlarýn, kýrgýnlýklarýn ilacý Kabe. Omuz omuza lebbeyk diyoruz, lebbeyk Allahumme lebbeyk...
“Buyur Allahým buyur, emrindeyim buyur!”
Allah bizden ne istiyor, Allah bizi neden Arafat’a çaðýrýyor?
