Fenerbahçe, elindeki bütün avantajlarý akýllara durgunluk verecek þekilde rakibine teslim etti. Belki ilk maçta þanssýzlýklar, direkten dönen toplar olmasa bu maçý bu kadar sýkýntýlý geçmeyebilirdi. Ama gelin görün ki avantajlý gelmiþ olduðu Lizbon’da, Benfica karþýsýnda savunmaya gömülerek çok adamla oynayýp; ilk maçtaki avantajlý skoru koruma adýna sýkýntýlarý üst üste koyabielmek için öylesine anlamsýz bir futbol sergiledik ki; hani neredeyse Benfica’ya “Gel kalemize golleri at... Bu Amsterdam’a biz deðil, siz gidin” davetiyesi çýkardýk. :
Benfica’nýn ilk golünü Gaitan atarken; ilk önce Selçuk, sonra da kaleci Volkan’ý kusurlu buldum. Volkan bugün gününde deðildi. Onun yapýsal görüntüsünü anlayabilmemiz için doktor olmamýz gerek. Aðýr aksak, kale içindeki durgun hali kalesine giren gollerde elini kolunu uzatamayan, pozisyona hazýrlýklý olmayan hal ve þekli; beni olaðanüstü rahatsýz etti ve golleri de kalesine girerken seyreden oldu.
Gaitan’ýn atmýþ olduðu golden hemen sonra penaltý kazanýldý. Kuyt’la da atýlan penaltý golüyle olaðanüstü ümitlenen olduk. Ama futbol adýna o kadar pas hatalarý yaptýk ki; her ayaðýmýzdan çýkan top; rakibe ikram oldu. Hayatýmda bu kadar verimsiz bir Sow izlemedim. Ne bir hava topu aldý; ne girdiði pozisyonlarda gol vuruþu yapabildi. Hele bir pozisyon vardý ki; Kuyt’la birlikte kale dibinden kaçýrýlan gol inanýlmazdý. Sen böylesine maçlarda bu pozisyonlarý bulup gole çeviremiyorsan; o zaman deðil Amsterdam’a bilet alýp finale gitmek; Kadýköy’den Karaköy’e geçemezsin. Cardozo’nun 2 ve 3. golü ise, Benfica’yý Amsterdam’a taþýrken Fenerbahçe’yi de Kadýköy Saracoðlu’na iadeli taahhütlü geri yolladý.
Yazýk oldu... Futbolumuzla yazýk oldu. Ýyi oynamadýk. Mahkum oynadýk. Pozisyon üretmekte zorlandýk. Bir penaltý golüyle ümitlendik. Ama ümidimizle umudumuzla sýnýfta kaldý. Buraya kadar gelmiþ bir Fenerbahçe’nin elbette finale gitmesini bekliyorduk ama evdeki hesap çarþýya uymadý. Ve yarý finalde Amsterdam yolunda havlu attýk. Bundan sonraki ümitlerimizi baharlara býraktýk
