Ýnsanlarýn baþkalarýna dürüst olabilmesi için önce kendilerine dürüst olmayý baþarmalarý gerekir. Bunun için þu can alýcýya iki soruyu kendimize sormaktan vazgeçmemeliyiz; Neden ve Niçin?
Kiþi, daha yolun baþýnda dürüstçe yüzleþmeli gerçek niyetiyle, kanmadan, kandýrmadan. Gerçek cevaplar sonuçlarda gizlidir. En basit haliyle üçe ayýrabiliriz yola çýkýþ niyetlerimizi; Ýçin, Çünkü, Raðmen...
Hz.Mevlana, “Beþeri aþk ilahi aþka köprüdür, gönlü ilahi aþka hazýrlar” der. Ýçinde beþeri ve ilahi aþký barýndýrdýðý için AÞK’ý ele alarak konuyu biraz daha açýklayalým.
Nedeni; Ýçin ve çünkülerle dolu, aþk diye adlandýrýlan duygular, yatay çizgide yer alýrlar, derinlikleri olmaz. Kiþi bu nedenleri kendi için istemektedir, bencildir. Sevdiði aslýnda karþýsýndaki deðil, kendisidir. Ýstenilen þartlar ortadan kalkýnca onunla iliþkili tüm duygularda biter. Nedeni; Raðmenlerden oluþan duygular ise dikeydir, derinlemesinedir. Zor þartlarda bile kolay kolay hasar almazlar. Benlikten sýyrýlmýþlardýr...
Kiþi kendisine ve karþýsýndakine dürüst davranýp, niyeti her ne olursa olsun, tüm açýklýðýyla belirtmiþse sorun yok. Ama dürüst davranmayýp asýl niyetiyle yüzleþmemiþ veya yüzleþtirmemiþse ortada bir RÝYAKÂRLIK var demektir. Çoðu zaman için ve ‘çünkü’lerle yola çýkan biri, ‘raðmen’lerle dolu ulvi nedenlerin arkasýna gizlenir ve zamanla itiraf edilmeyen gerçek niyetler su yüzüne çýkar; ya yol çizgisinde tamamlanmaz yada yarý yolda kalýnýr. Riyakârlýðýn en vahim hali ise TAKÝYYEDÝR. Ýnancýn belli bir ranta ulaþmak için kullanýlmasý...
Mutluluðu; putlaþtýrýlan duygu, kiþi veya nesnelerde aramak insana hem zaman hem de kendini kaybettirir; bunun adý aþk deðil takýntýdýr. Mutluluk ve huzur istiyorsan bil ki “Aradýðýn kendindedir”... Aradýðýný kendinde bulan ise inandýðý deðer ve duygular üzerine pazarlýk yapmaz, yapamaz...
Çoðumuz eski Türk filmlerini belki bu yüzden seviyoruzdur. ‘Ýçin’ler ve ‘çünkü’lerde sýkýþmýþ, tenlere hapis, dillere pelesenk olmuþ, pazarlýklý sözde aþklar yerine gerçek ve samimi duygularý, raðmenleri barýndýrdýðý için. Sevginin yolu, insan olmaktan geçer. Ýnsan olmanýn þerefiyle hareket eden ahlak ve fazilet sahibi insanlar; aþk, sevgi, insani, milli ve manevi duygu ve düþüncelerini, akýl, mantýk, vicdan üçgeninden raðmenlerle harmanlayarak geçirirler. Ýlahi ve beþeri aþkta kýymetli olanda budur; Onda bencillik deðil paylaþým vardýr; pazarlýk deðil teslimiyet vardýr; samimiyet, inanç ve sevgi yani AÞK...
Cennet Cennet dedikleri birkaç köþkle birkaç huri Ýsteyene ver sen ani, bana seni gerek seni Yunus’dürür benim adým, gün geçtikçe artar odum Ýki cihanda maksudum, bana seni gerek seni... Yunus Emre Hz.
