Küçük çocuk üzgündü. Oldukça baþarýlý olduðu okul hayatýna veda etmek zorunda býrakýlmýþtý. Öðretmeninin ve müdürün defalarca annesinden, okula göndermesi için ricada bulunmasý da fayda etmiyordu. Küçük kýz kardeþi ve annesi için aile reisliðine soyunmak zorundaydý. Oysaki liseye gitmek istiyordu, umutlarý ve hayalleri vardý. Hatta kasabanýn ileri gelenleri okursa baþbakan bile olabileceðini söylüyorlardý. Hayallerine veda edip aile reisi olmasý gerekiyordu ve gerekeni yaptý, hayata atýldý. Belki biraz ürkek ama umutlarýyla... Vatanýna milletine çok hayýrlý bir evlat oldu. Babasýzlýðýn özlemini her zaman yüreðinde taþýyarak... Baþbakan olamadý belki ama benim baþbakaným oldu, o adam benim BABAM. Her zaman örnek aldýðým, sýrdaþým, arkadaþým. Haklý olduðu konularda duyarlý olan ve dik duran. Sonuç her ne olursa olsun “Hak ne ise o” diyen gönlümün kahramaný...
Babalýk evladýna her istediðini vermek mi, yoksa onun, hayata tertemiz, pýrýl pýrýl bir gelecekle baþlamasý için ilim, irfan havuzunda yýkanmasýna yardýmcý olmak mý? Mal býrakmak mý, yoksa kendini geçindirecek belli bir ahlak ve edep çerçevesinde çalýþacak duruma getirmek mi? Babalýðýn biyolojik baðla kurulduðuna inanmak mý, yoksa çocuk yetiþtirmenin ve aile sorumluluðunun bilincine varmýþ olmak mý? Ve babalýðý sadece kendi çocuklarýyla sýnýrlý tutup “benim” demek mi, yoksa etrafýndaki tüm çocuklara ve gençlere, evladýna gösterdiði sevgi, saygý ve müþfiklikle yaklaþýp, kollamak mý?
Tanýmaktan büyük bir mutluluk duyduðum, Ýslam ahlak ve edebiyle bezenmiþ, etrafýndaki tüm gençlere, çocuklara evladýna gösterdiði sevgi, þefkat ve merhametle yaklaþan örnek baba, örnek insan Sayýn Fevzi KORKMAZ’ýn, babamýn ve tüm babalarýn “BABALAR GÜNÜNÜ KUTLAR”, büyüklerin ellerinden hürmetle öperim.
Tüm insanlýða ve Ýslam âlemine örnek baba, örnek insan olan Hz. Muhammed (S.A.V) Efendimiz baþta olmak üzere, Sayýn Mehmet ORUÇ hocama, tüm gönül dostlarýna ve bugün hayatta olmayan babalarýmýza Allah’tan rahmet dileyip ruhlarýnýn þad olmasý için bir Fatiha diyorum...
