Samet Aybaba; geçen hafta uzun süre kadroda yer almayan bazý futbolcularý ilk onbire sürdüðü için çok eleþtirilmiþti. Bu hafta yiðitlik mi yaptý, kabadayýlýða mý özendi, yoksa sadece “Ben bildiðimi okurum” demeye mi getirdi; Mehmet Akgün hariç öbürlerini gene oyuna sürdü.
Ýyi güzel de, bu kadar açýk ýsrarýn olumlu bir getirisi olmasý lazým. Ýlk yarý içindeki Beþiktaþ; hiçbir maçtan, hiçbir olaydan ders almamýþ bir görüntüde sahaya yayýldý. Ýsteksiz, suskun ve silah zoruyla sahaya çýkarýlmýþ gibiydi... Antalyaspor ise; bu miskin rakip karþýsýnda ondan daha pasif olma hevesindeydi. Beþiktaþ üzerine gelmediði halde; sahasýndan çýkmak istemiyordu. Rahatlýkla ileri gidebilecekken; kimseye faydasý dokunmayan kendi aralarýndaki gereksiz top çevirmelerle, onlar da maçý uyutuyordu.
Beþiktaþ öylesine vurdum duymazdý ki; kendisinden beter durumdaki Antalya’ya pozisyonlar bile verdi.
***
Tribünler baþlarýna gelecek felaketi anladý ve durup dururken müthiþ bir tezahürat bombardýmanýna baþladý. Verilen gaz etkili oldu, Beþiktaþ’ý harekete geçirdi ama; üretken yapamadý. Beþiktaþ pozisyon bulmakta zorlanýnca, umudunu duran toplara baðladý. Onda da; Fernandes’in eski yaratýcýlýðý yýllýk izinde olduðu için, sonuç alamadý.
Beþiktaþ, Ýbrahim Daðaþan’ýn toptan korunmak için yan dönerken; arkadan omuzuna çarpan toptan bir hakem ikramý bekledi ama, bu kadar ucuz penaltýyý Patagonya’da bile bulamazsýn. Devam kararý elbette doðruydu. Ama Mete Kalkavan’ýn ceplerinde sarý kartý olmadýðý için, gidip 4. hakemden istemesi; traji-komik bir olaydý. Hadi bir hataydý diyelim; devre arasýnda da farketmedin mi arkadaþ?
***
Ýkinci yarý da ilki gibi umut vaad etmeyen sýkýcý bir tempoda giderken; Oðuzhan’ýn oyuna giriþi Beþiktaþ’a Aybaba’nýn deðil, Allah’ýn bir lütfu oldu... Çok klas bir çaprazdan ara pasý ve buna fiþek gibi dalan Olcay’ýn takýma ruh veren müthiþ golü, gecenin mücevheriydi. Oðuzhan, daha sonraki benzer hareketleriyle de; bitik takýmý bir anda hayata döndürmüþtü... Bu futbolcuyu sahaya sürmek marifet deðil, onu yedekte tutmak suç!
