Ölmek de bir direniþ Allah azze ve celle

Yahya Sinvar'a...

Bir tünelin ucunu geçirerek iðneden

Bayrak diken anneme yazacaðým þeyler var,

Hiçbir tasam olmadý ya da keþkem bir nebze

Ölmek de bir direniþ Allah azze ve celle.

Soðumaktan korkarým taþ olsam bir sapandan

Utanýrým keyifle topraða uzanmaktan

Zalime naz eden silaha etmem tamah

Beni uyandýracak saati kýrsýn ilah

Çünkü hiç kestirmedim uykunun ipeðinden

Bir makasýn ucuyla güle hiç göz süzmedim

Ýþaret parmaðýmdan damlar þehadet balý

Üþüþür bin kovandan kaçmayan ecel arý

Nemrudun oyuncaðý yýlanýn çýngýraðý

Ýrinli bir gövdede þeytanýn salýncaðý

Kýsacasý Dünya'yý, kýsacasý Dünya'yý

uzun uzun solumak

Hevesinde deðildim..

Ne korkak bir sineðin konduðu yere sindim

Ne fazlalýk sayýlan bebekten bir eksildim

Çünkü bugün Yahya'yým o gün Ahmet Yasin'dim.

Sanmýþtým ki her kurþun oyuðundan çýkacak

Bir mümin heybetiyle daðlayacak zalimi

Ömer'ler oluk oluk kýlýçlar parlayacak

Getirecek çiçeði ya da o son tekbiri.

Lakin öyle olmadý yine göçtü bir kervan

Yine yetim bir ordu güzel günler kan revan

Çölde unutulana Muhammed Mustafa'dan

Bir hüzün tesellisi gelir diye bekleriz

Gazze Gazze doðarýz hatýrla biz Hayberiz...