Edremit’te bir muhabir, karýsýný býçaklayan adama biber gazýyla müdahale etti önceki hafta. Etmeyebilir, oradaki tek muhabir olarak olayý kare kare fotoðraflayabilir sonra tüm Türkiye’nin konuþtuðu bir habere imza atan kiþi olabilirdi.
Haberi duyduðum an aklýma ilk gelen cümle “Mutluluk varýlacak bir istasyon deðil, bir yolculuk þeklidir...” oldu. Bir bilemedin birkaç günlük þöhret yerine, o gece ve her gece kafasýný yastýða huzurla koyabilmeyi becermek bir tercihtir. Mutlu olmak için, daha fazla þöhret, daha fazla para, daha fazla güç hedefleyen ve bunlara varmak için ömrünü harcayanlarýn olduðu bir sektörde çalýþýyor ve öylelerinin maalesef daha çok olduðu bir ülkede yaþýyorum.
***
Afyon Karahisar’da bir muhabir eline aldýðý el bombalarýyla yayýn yaptý bu hafta, kýyametler koptu. Bir tek vida ya da somunun bir kazanýn sebebini ortaya çýkardýðý bilinmesine raðmen Isparta’da düþen uçaðýn enkazý üzerinde, elinde parçalarla yayýn yapan muhabir, yöneticiler gördük, kim kime kýzýyor? Bir annenin oðlunun þehit düþtüðünü öðrendiði aný muhabir çekiyor, editör yazýyor, müdür akýþa koyuyor, o haber dakikalarca ekrandan akýyorsa kim kimi eleþtiriyor? Silvan’da 13 þehit verdiðimiz hain saldýrýnýn ardýndan bölgeye giren muhabirler þehit askerlerden kalan konserveleri, kurþun deliði olan pançolarý, kullanýlmýþ mühimmatý göstererek anons yapmadýlar mý? Mutluluk, para, güç reytinge endekslenince, muhabirleri sahaya “en iyi malý getir” diye yolladýk, haber ile sansasyonu, doðrulukla acý simsarlýðýný birbirine karýþtýrdýk. Gazetelerde tek sütun bile haber olmayan sýkýþmalý bir trafik kazasý eðer yaralý inliyorsa bazý televizyonlarda neden uzun uzun haber oluyor? Mutluluk varýlacak bir istasyon deðil bir yolculuk þeklidir cümlesi doðruysa kim daha mutlu acaba? Edremit’te bir cinayeti engelleyen yerel muhabir mi, yoksa mutlu olmak için daha çok para, daha çok para için daha çok reyting diyenler mi?
***
Herkes üzüldüðü ya da üzgün gözüktüðü zamanlarda mutlu olmak kötü bir çeliþkidir.Bir haber çok can yaksa bile o habericilik ya da en iyi veren gazeteci ister istemez gizli bir sevinç duyar. Bunda bir gariplik yok zira verilen haberdir. Ama herkesin bildiði haberleri daha çok seyrettirmek için ülkein sinir sistemiyle oynanýyor, bir annenin oðlunun þehit düþtüðünü öðrendiði an dakikalarca ekranda tutuluyorsa bu habercilik falan deðil acý simsarlýðýdýr, acýmazsýzlýktýr... Kamyon arkasý ve tuvalet duvarý edebiyatý olan ülkelerde cümleler bazen yeterince deðer bulmaz. “Mutluluk varýlacak bir istasyon deðil bir yolculuk þeklidir” Cümleleri geçtim, insanlarýn bile, makamýna, gelirine, arabasýna, oturduðu eve göre deðerlendiren olduðu bir yerde bir cümlenin peþine takýlýp gidilmez belki... Ama bir cümle bazen herþeyi deðiþtirmeye yeter hatta artar bile...
