Nobel Barýþ Ödülü’nün Avrupa Birliði’ne verilmesi bir mesaj, ama mesaj ‘olumlu mesaj’ deðil: Ýmdat mesajý. Nobel komitesi AB’de daðýlma riskini fark etmiþ: Daðýlmayý önlemek, ve kamuoyu yaratmak için ödülü AB’ye verdi. Karar Avrupa’yý bile þaþýrttý. Ödül haberine, Yunanlýlarýn tepkisi ‘Bizle alay ediliyor’ þeklindeydi. Ýspanyollar’dan da benzer tepki geldi. Avrupa’nýn ekonomik krizle boðuþan güneyi, bu ödülün trajik bir þaka olduðuna inanýyor. Zaten ödülün amacý da Güney ile Kuzey arasýnda baþlayan kopuþu önlemek.
Ödülü veren komitenin Norveçliler’den oluþmasý ve Norveç’in AB’ye girmeyi referandumla reddetmiþ olmasý, traji-komik durumu yeterince anlatýyor. Ama komitenin telaþý þu: “Bu ödülün verdiði mesaj, Avrupa’nýn kazanýmlarýný korumasý ve kýtanýn yeniden daðýlmamasý. Çünkü AB daðýlýrsa aþýrý akýmlar ve aþýrý milliyetçilik doðar.”
Kazanýmlarýn korunmasý güzel bir mesaj, ama bu ekonomik krizde kimin nerede korunacaðý artýk insafa kalmýþ. AB’nin Avrupa içinde savaþý önlediði, kuþkucularýn deyiþiyle: Almanya’nýn 3. kez Fransa’yý iþgal ihtimalini ortadan kaldýrdýðý doðru. Ancak Avrupa’da barýþ saðlandýysa bunda NATO’nun katkýsýný görmemek, nasýl açýklanacak? Ýþin kötüsü, Nobel Barýþ ödülü’nün dýþ barýþa belki katkýsý var da, iç barýþa çaresi yok. AB’de asýl iç barýþ bozuluyor.
Euro Bölgesi’nin ekonomik krizi, AB’nin siyasi ve sosyal yapýsýný zorlamaya baþladý. Ekonomik kriz iç barýþý tehdit ediyor. Sokaklardaki gösteriler, çatýþmalar, grevler ve iç siyasi týkanmalar, týrmanýþýn aynasý. Nedeni: Ekonomik kriz. Parasýz bir Avrupa Birliði nasýl olacak? Refah olmadan ‘Birlik’ nasýl sürecek, ibretle izleyeceðiz.
Ekonomik krizden nasýl çýkýlacaðý konusunda Avrupa demokrasilerine yüzde 100 anti-demokratik kriz reçeteleri dayatýlmýþ durumda. Frankfurt’daki Avrupa Merkez Bankasý, Brüksel’deki Komisyon, aralarýna IMF yi de alýp, hükümetlere ‘þunu yap, bunu yap’ diyor... Hükümetlerin itiraz hakký? Yok... Baþka çýkýþ yolu var mý? O da yok. Avrupa krizine bu yapýda ‘siyasi’ ya da ‘demokratik’ bir çýkýþ ya da çözüm yok.
‘Þunu yap’ dedikleri: Borcun azaltýlmasý için kemer sýkmak... Bu da on yýllar sürecek bir iþkence. Ekonomi dayansa bile sosyal yapý dayanmaz. Borçlular ‘Dediklerinizi yapmýyoruz’ deseler, borcun üzerine yatmýþ, eurodan da çýkmýþ olacaklar. O zaman sosyal yapý tam birbirine geçecek.
Çare olarak gösterilen ‘daha da bütünleþme’ ve ülkelerin maliyelerinin birleþtirilmesi formülünün de demokratik olmayacaðý belli. Borca batmýþ olanla olmayaný nasýl birleþtireceksiniz? Almanya seçmenine kimse anlatmýyor: Yunanistan’a fidyeyi verirsek maliyetimiz þu... Fidyeyi vermez batýrýrsak, maliyetimiz bu. Ýkisinde de maliyet var.
AB üyeleri bu borcu demokratik yollardan inþa ettiler. Parayý hem savurup, hem de seçmene rüþvet olarak daðýttýlar. Seçmen de bu rüþvetle oy verdi. Þimdi borcun ödenme zamaný geldi, seçmen ‘para ne oldu, bize bir faydasý olmadý’ diye ayaklanýyor... Ýspanya’da ayaklanan seçmen Zapatero’yu yolladý Rajoy’u seçti, durumda deðiþiklik yok. Fransa’da yönetim deðiþti, durum ayný. Yunanistan’da hesapta -demokratik- hükümet deðiþikliði oldu. Ýtalya’da atanmýþ-teknokrat baþbakan var... Üstelik krizin tetiklediði ayrýlýkçý akýmlar var. Barcelona ve diðer bölgelerin Madrid’den, Ýskoçya’nýn da Londra’dan ayrýlma çabalarý halen sürüyor. Neyse ki, Ýskoçya ayrýlsa bile AB’de kalacakmýþ. Yüreklere su serpilmiþ olmalý.
Avrupa ekonomik krizinin baþlangýcýnda uzak ihtimal olan iç kaos ve sosyal kargaþa, artýk yakýn risk. Zaten o yüzden bir telaþ Nobel veriyorlar... Her durumda dýþ barýþ iyi-güzel, ama para olmayýnca iç barýþ güme gidiyor. Birliktelikler ‘iyi günde ve kötü günde’ diye baþlar. AB’ nin birlikteliðini hep iyi günde gördük. Kötü günde ne olacaðýný daha onlar da bilmiyor.
twitter.com/selimatalayny
