Geleneksel lezzetimiz pekmez özellikle çocuk saðlýðý açýsýndan mucizevi bir gýda. Günde iki kaþýk pekmez yemek kansýzlýðý önlüyor, þekeri dengeliyor ve savunma sistemini güçlendiriyor.
Pekmez, meyvelerin sularýnýn kaynatýlarak yoðunlaþtýrýlmasýyla elde edilen konsantre yiyecektir. Genelde ülkemizde pekmezin üzüm sularýyla hazýrlanan türü sýkça tüketiliyor. Bunu dut, erik, elma, armut, keçiboynuzu gibi meyvelerden yapýlanlar izliyor.
Geleneksel lezzetimizi besin deðeri açýsýndan incelediðimizde pekmezin mucizesini görüyoruz. Sývý pekmezin 100 gramý ortalama olarak 36.5 gram su, 60 gram karbonhidrat, 3.5 gram madensel maddeler ve protein içerir. Pekmezdeki karbonhidratlar baðýrsaklardan sindirime ihtiyaç duymayan glikoz ve fruktozdur. Pekmez yendikten sonra bu þekerler kana geçerek enerji verirler. 100 gram pekmez ortalama 293 kalorilik enerji saðlar. Pekmez minerallerden de oldukça zengin bir besindir ve 100 gram pekmezde ortalama 400 mg civarýnda kalsiyum, 10 mg civarýnda demir bulunur. Pekmezin beslenme yönünden önemi kolay enerji saðlamasý yanýnda, kemik geliþimi ve saðlýðý için gerekli kalsiyumla, kan yapýcý demirden de zengin olmasýdýr. Besinden vücutta enerji oluþabilmesi için, kanýn alyuvarlarýnýn yeterli düzeyde olmasý gerekir. Alyuvarlarýn yapýmý için de demir gereklidir. Yetersizliðinde kansýzlýk olur. Pekmez hem enerji kaynaðý ve hem de vücutta enerji oluþmasý için kan yapýcý maddeyi içermesi bakýmýndan önemlidir.
Tahin eklemek faydalý
Pekmeze ceviz, susam, fýndýk gibi besinlerin karýþtýrýlmasýyla elde edilen yiyecekler enerji ve mineraller yönünden zengin olduklarý gibi protein de saðlarlar. Bu tür yiyeceklere en güzel örnek tahin-pekmezdir. 2 yemek kaþýðý pekmez, 1.5 yemek kaþýðý tahinle karýþtýrýlýp yendiðinde 220 kalori civarýnda enerji, 4.5 gram civarýnda protein, 127 mg civarýnda kalsiyum, 3 mg civarýnda demir saðlar. Bu karýþýmýnýn 2 büyük dilim ekmek ve 1 bardak sütle kahvaltý da yendiðini düþünürsek, ergenlik çaðýndaki bir gencin, günlük enerji gereksinmesinin dörtte birini karþýlar. Bu tür yiyeceklere, özellikle, büyüme çaðýndaki çocuk ve gençlerin, zayýf, halsiz ve iþtahsýz kimselerin beslenmelerinde mutlaka yer verilmelidir.
