Ýlk gol atýlana kadar, Adanaspor’un ligin sonuncu takýmý olduðunu belgeleyecek hiçbir kanýt yoktu. Oyun dengede (Hatta biraz Adana lehine) devam ederken; bir derin ve ara pas, maçýn þeklini þemalini deðiþtirdi.
Aboubakar; önüne ikram edilen topu, neredeyse plase vuruþla kaleye gönderdi. Derken, ardýndan penaltý golü geldi ki; o pozisyonun “Yanlýþ hakem kararý olabilir mi?” yönünde tartýþmalý bir durumu yoktu. Net, açýk, kesin penaltý... Adanalý o kollarý niye öyle havaya açtý; uzun süreden beri görmediði annesini, babasýný, halasýný, teyzesini mi hasretle kucaklayacaktý. Karar elbette doðru!
***
Bir anda 2-0 geriye düþüþ; Adana’nin bütün hevesini, direncini, oynama isteðini uzun süre kýrdý. Bu yüzden Beþiktaþ, fazla sýkýntý çekmeden devreyi tamamladý. Ama takým içindeki uyumdan, yardýmlaþma yollarýndaki lojistik destek ünitesinden övgüyle sözetmek gerekir. Bu anlarda, belki süper oynayaný yoktu ama; kötü olaný da kesinlikle yoktu. Quaresma’nýn harika bir trivelasýnýn; neredeyse gol olacakken, kaleci tarafýndan ayný güzellikte kornere çelinmesini, maçýn en güzel aný olarak gördüm.
***
Fakat ayný Quaresma, bir korner atýþý öncesinde, saha içinde bulduðu sýradan bir yabancý maddeyi, hakeme abartýlý þekilde gösterirken sevimsizdi. Tahrike gerek yok...
FIFA, Arýnç’ýn yaptýðý gibi rakibe çift ayak dalmalarýn (Herhangi bir temas olmasa bile) cezalandýrýlmasýný istiyor. Uygulayan var, uygulamayan var. Beþiktaþlýlar penaltýya itiraz bile etmedi. Demek ki, doðru karar!
